zondag 28 september 2014

Week 3: logeren

Hallo allemaal!

Vandaag schrijf ik een beetje een kortere update dan jullie van me gewend zijn.
Ik ben namelijk afgelopen week uit logeren geweest, omdat vrouwtje weg moest.
Ik heb het daar ontzettend leuk gehad! Er was een andere hond waar ik heel graag mee speelde, en samen hebben we de kat, die daar ook woonde, het hele huis door gejaagd!
Katten zijn sowieso leuk, ze rennen zo geinig weg. En dan kun je er zo lollig achteraan!


Donderdag maakte mijn logeermevrouw deze mooie foto van me. Was nog wel lastig, want als er een camera in de buurt is, leg ik vaak mijn oortjes plat. Maar als ze me dan lief roepen, dan moet ik natuurlijk wel luisteren (ik ben tenslotte een goed opgevoed hondje), en dan komen mijn oortjes toch omhoog. En dan heb je zomaar een erg mooie foto van mij!

Vanmiddag kwam vrouwtje mij weer ophalen. Eerst moest ik een stuk in de auto met mijn logeermeneer, We gingen een andere hond ophalen. Die moest achterin in de bench, en ik mocht voorin op de passagiersstoel!
Die andere hond was wel interessant, maar stiekem was ik best trots dat ik 'los' voorin mocht.
Toen reden we een parkeerplaats op, en toen was daar ineens mijn vrouwtje!
Dat was leuk!!
Ik mocht naast vrouwtje in de auto (helaas mocht ik alweer niet op schoot), en we gingen weer een heel eind rijden. Ik was heel erg braaf, zei vrouwtje: ik snuffelde en draaide wel veel, maar ik heb helemaal niet gepiept. Vrouwtje heeft me de hele tijd onderweg geaaid en lief tegen me gepraat, dat was heel leuk. Ik wilde graag op haar schoot klimmen, maar ze had een kortere lijn aan mijn tuigje vast gemaakt, zodat dat niet paste. Toen ging ik maar op de passagiersstoel liggen. Het is niet anders...
En toen waren we ineens bij huisje. Dat was leuk! Ik wist het allemaal nog, en ik wilde meteen heel braaf naar binnen.
Maar toen was ik wel moe, hoor. Even snel wat drinken (ik had van moeheid niet eens zoveel zin in een lekkertje, maar ik heb wel een mooie poot gegeven aan vrouwtje), en toen gauw lekker liggen en slapen. Op mijn eigen plekje!
En blijkbaar deed ik dat heel lief, want vrouwtje heeft er deze video van gemaakt:


Nou, nu ga ik snel lekker slapen. Tot volgend weekend, lieve volgmensen!

Pootjes,
Happy

zondag 21 september 2014

Week 2

Mijn tweede week bij mijn nieuwe vrouwtje! Weer bijna teveel beleefd voor één blogje... En ook bijna teveel voor één hondje: ik moet nog steeds elke nacht heel hard dromen van al die nieuwe indrukken! Ik leer steeds meer nieuwe mensen kennen, en hoewel dat soms nog wel een beetje eng is, wordt het toch telkens een beetje makkelijker om niet schuw te zijn. Vrouwtje roept dan heel enthousiast dat ik zo'n knapperd ben, en braaf en zo... Dus ja, stiekem ben ik ook wel een beetje trots op mijzelf!

Week twee alweer.


De week waarin... ik mijn nieuwe plekje voor het raam steeds vaker gebruikte.
Als vrouwtje weg gaat, naar school of boodschappen doen, wacht ik meestal braaf op haar voor het raam. Dat is een stuk makkelijker nu vrouwtje een plekje in het raamkozijn voor me heeft gemaakt. Als dan het zonnetje schijnt, kan ik zelfs lekker bruin worden!
Ik ben al heel goed gewend in mijn nieuwe huisje, dus soms lijkt het al wel of ik er langer ben dan twee weekjes en twee daagjes. Vrouwtje vindt dat ook, volgens mij. Eén keer was ze met de auto weggegaan. Normaal wacht ik dan altijd voor het raam tot ze terugkomt, maar deze keer moest ik net eventjes water drinken toen ze thuiskwam. Dat vond ze heel raar, ze trok tenminste zo'n verbaasd gezicht.
Normaal als vrouwtje thuis komt, steekt ze altijd haar vinger naar me op. Dan begin ik me vast een beetje uit te rekken en te gapen en zo. Dan haalt zij de rolstoel uit de auto, en vaak ook nog spullen uit de kofferbak, dus ik heb dan nog tijd genoeg om goed wakker te worden voordat ze eindelijk bij de achterdeur is. Maar tegen de tijd dat ze binnenkomt, sta ik altijd al braaf bij de kamerdeur te wachten.
Maar nu moest ik dus toevallig drinken, en ik had haar helemaal niet horen aankomen. En toen stond ze opeens tegen het raam te tikken! Wat een verrassing was dat, ik sprong bijna dwars door het raam heen van enthousiasme :)


De week waarin... ik mijn nieuwe tuigje kreeg.
Vrouwtje had al een paar keer gezegd dat ze een nieuw mooi tuigje voor me had besteld. Maar ja, wist ik veel waar ze het over had...
Tot er donderdag ineens een meneer aan de deur kwam. Die gaf een doosje aan vrouwtje, en toen was hij weer weg.
Het was natuurlijk wel jammer dat hij mij niet even kwam aaien, maar toen zei vrouwtje dat het een cadeautje voor mij was, en ze ging dat leuke doosje open maken. Ze haalde er wat uit, en ik mocht even met het doosje spelen! Ik dacht dat dat doosje het cadeautje was, maar toen kwam vrouwtje ineens met dit tuigje aan lopen!
Ik vond hem erg interessant en wilde er eerst vijf minuten mooi aan snuffelen. Hij rook erg nieuw, dus ik vond dat hij maar gauw mijn eigen luchtje moest krijgen.
Vrouwtje zei dat we het tuigje om gingen doen. Bij mijn oude tuigje moest ik dan altijd twee pootjes geven, daar ging dan het tuigje omheen en dan klikte vrouwtje het vast op mijn rugje. Dus ik ging heel braaf rechtop staan en gaf vrouwtje mijn twee pootjes, maar dat hoefde nu niet meer. Vrouwtje zei wel dat ik heel braaf was, maar dit tuigje moest ineens over mijn kopje. Dat was wel een beetje spannend, dus legde ik mijn oortjes even plat, maar het ging heel snel en opeens was ik al 'opgetuigd,' zoals vrouwtje het noemde.
En ik voelde me toch mooi! We gingen er meteen mee wandelen, maar helaas kwamen we helemaal niemand tegen. Toen ben ik nog maar even bij DJ de tuin ingelopen, in de hoop dat daar iemand thuis was die mij kon bewonderen. Maar helaas, vrouwtje haalde mij snel weer terug.
Die vervelende riem ook! Ik probeer hem steeds door te bijten, maar dat lukt nog niet zo goed. Ik houd jullie op de hoogte, als ik weet hoe het moet, zal ik een tutorial online plaatsen.


De week waarin... het eigenlijk net iets te warm was om bij vrouwtje onder de dekens te slapen, maar net iets te koud om bovenop het bed te liggen. 
Na een uurtje draaien en wurmen had ik dan eindelijk de ideale oplossing gevonden: lijfje onder de dekens, neusje naast de dekens. Ideaal, want zo kon ik vrouwtje ook goed in de gaten houden. Ze lag een filmpje te kijken. Dat doet ze vaak op bed nog even, en dat is handig, want dat geeft mij de tijd om fijn te kroelen en een lekker plekje te vinden. 
In de ochtend ga ik dan vaak in vrouwtjes oksel liggen. Dat vindt ze heel gezellig, en dan kroelen we heel lang en heel lekker. Dan gaap ik een paar keer heel hard (bij voorkeur met geluidje - haaaaaah!), ik rek me uit, ik was vrouwtjes gezicht en ik schud mijn haartjes los. Dan zou ik het liefst weer lekker terug onder de dekens kruipen, maar die gooit vrouwtje dan van mij af. Tsja, dan moet ik wel wakker worden natuurlijk, en dan ga ik vaak nog even hard over de vloer rollen als vrouwtje haar kleren opzoekt. Dat is tegen de slaapvlooien, zegt vrouwtje. Maar ik heb toch helemaal geen vlooien...? 


De week waarin... ik zelfs door iemand van vrouwtjes orkest 'welkom thuis' geheten werd! 
Woensdag kwam vrouwtje thuis met een plastic zakje. Nu zijn plastic zakjes altijd leuk, want vaak zit er iets leuks of iets lekkers in. En ja hoor, zo ook nu! 
Eerst pakte vrouwtje deze kaars uit. Ik vond hem echt mooi hoor, maar hij stonk wel een beetje en hij was ook niet eetbaar. Maar toen kwamen mijn verrassingen: allemaal lekkertjes helemaal alleen speciaal voor mij! Die vond vrouwtje dan weer stinken... Tsja, zo hebben we allebei onze voorkeuren. 
Het eerste lekkertje kreeg ik pas de volgende dag, omdat ik een beetje last van mijn darmpjes had. Dan ga ik gras eten, en dan gaat het weer beter, maar dan is vrouwtje altijd heel voorzichtig met mij en krijg ik niet zo vaak lekkertjes als normaal. 'Ga maar brokjes eten,' zegt ze dan. Ja maar vrouwtje, dat is toch lang zo lekker niet... En als je je ziek voelt, moet je juist lekkere dingen eten. Toch?! 
In elk geval zijn deze lekkertjes heel goed in de smaak gevallen, bedankt Margo! 


Zo lieve mensen, ik laat het hier eventjes bij, en ik sluit af met deze grappige foto. 
Ik lag lekker op de bank, en vrouwtje kwam eraan. Meestal gaat ze dan lekker over mijn buikje aaien als ik op mijn rugje draai, maar nu ging ze eerst een foto maken, vandaar mijn verbaasde koppie. 

Komende week ben ik een weekje uit logeren. Dat is ook leuk, omdat daar nog andere honden zijn waar ik mee kan spelen, maar vrouwtje zegt dat ze mij heel erg gaat missen. Nou, dat komt goed uit, want ik ga vrouwtje ook erg missen. 
Hopelijk maakt mijn logeermevrouwadresje ook leuke foto's van mij, zodat ik volgend weekend weer een leuk blogje voor jullie kan maken. 

Veel lieve pootjes, 
Happy

zaterdag 13 september 2014

Week 1

Mijn eerste volledige week bij mijn nieuwe vrouwtje zit er bijna op! En wat is er veel gebeurd... haast teveel voor één blogje.


Laat ik beginnen met mijn nieuwe knuffel. Die kreeg ik van de papa en mama van mijn vrouwtje, die we voor het gemak zelf ook maar 'papa en mama' noemen. En ik snap het prima.
Het is een aap, met twee piepertjes. En het is mijn vriendje! Ik sleep hem overal mee naartoe, en als hij 's nachts niet boven is, ben ik niet rustig te krijgen. Het is het eerste dat ik 's ochtends mee naar beneden neem, en vaak ligt hij samen met mij op wacht als vrouwtje niet thuis is.
Dankjewel papa en mama!


Vrouwtje heeft briljante nieuwe lekkertjes ontdekt voor mij: de dentastick! Dat is wel zoiets heerlijks. Ik ben er zo druk mee dat vrouwtje alleen bewogen foto's van mij kan maken. Ik klem hem tussen mijn voorpootjes en dan kan het feest beginnen. Ik ben het nog niet zo gewend, dus het kauwen is echt hard werk: ik eet met heel mijn lijfje, en soms doe ik er wel een kwartier mee. Vaak verstop ik ook nog een stukje achter het kussen op de bank, dan heb ik later nog wat.



Mijn slaapplekje was altijd aan het voeteneind van het bed, maar daar heb ik de afgelopen week verandering in gebracht. Oké, die ochtendjas van vrouwtje is wel lekker zacht en zo hoor, maar onder de dekens is toch veel lekkerder warm?! Zeg nou zelf. Dus kroop ik op een nacht, toen ik zeker wist dat vrouwtje sliep, onder de dekens tussen haar benen. Toen ze wakker werd, zag ze me niet en begon me te roepen. Ik heb geleerd te komen als ik mijn naam hoor, dus stak ik mijn neus onder het dekbed vandaan. Alleen mijn neus hoor, meer niet, anders zou ik helemaal koud worden natuurlijk. Vrouwtje moest heel hard om mij lachen... Ik snap niet waarom, want ik was toch heel braaf...?
Sindsdien laat vrouwtje mij zelf elke avond onder het dekbed kruipen. Ik zoek dan een lekker plekje, dicht tegen haar aan, of naast haar benen, en dan gaat ze me fijn kriebelen. Heerlijk is dat!


Dinsdag kwam de huishoudelijke hulp van vrouwtje. Eerst vond ik haar nog wel een beetje eng. Nieuwe mensen moet ik altijd eerst eventjes goed leren kennen. En ze ging ook nog eens met de stofzuiger lopen... Dus kroop ik fijn bij vrouwtje op schoot, en toen kon de hulp deze briljante foto van ons maken. Ja, ik heb zo mijn goede plekjes gevonden, hoor! Maar tegen de tijd dat de hulp weg ging, was ik al zo aan haar gewend dat ik haar voor het raam na ging staan kijken. Lief van mij, hè?


Vandaag bracht vrouwtje iets nieuws mee van de winkel. Het was een rolletje met een papiertje eromheen. Vrouwtje hield het voor mijn neus, maar ik snapte er niks van. Toen haalde ze het papier eraf en toen bleek het ineens een dekentje te zijn, dat ze in de vensterbank neerlegde. In het zonnetje! Wauw! Ik kon lekker liggen én de hele straat in de gaten houden! Kan vrouwtje gedachten lezen of zo? Ik ben erop gaan liggen en nu ben ik er niet meer weg te slaan. Drie keer raden wie er nu in haar eentje op de bank zit...!



Luisteren leer ik steeds beter. Vrouwtje zegt dat ik een knapperd ben. Maar hoe kan dat nou, want ik ben ook al braaf, en ik ben 'meisje-mijn', én ik ben Happy... Wat ben ik nou...?
Als vrouwtje mijn naam roept, spits ik tegenwoordig heel leuk mijn oortjes. Dan kan het vrouwtje mooie foto's van mij maken. Maar dat is niet het enige dat ik geleerd heb. Vooral met uitlaten kan ik heel goed luisteren. Als vrouwtje zegt: 'Gaan we plas doen?' dan sta ik al op de deurmat te dansen. Dan doet ze mijn tuigje om en gaan we naar buiten. Dan moet ik altijd even 'wachten' tot vrouwtje de deur dicht heeft gedaan (dat is lastig maar ik doe het wel), en dan gaan we naar de weg. Dan lopen we een stukje, en meestal zegt vrouwtje dan: 'Doe maar plas'. Dan zak ik door mij pootjes en doe ik braaf een plas. Vrouwtje wordt daar heel enthousiast van, leuk is dat! Soms komen we wel eens andere hondjes tegen, maar daar mag ik niet altijd mee spelen, dus soms plaagt vrouwtje mij weer met 'Nee!'. Als we dan een eindje op weg zijn, zegt vrouwtje: 'Kom, we gaan terug', en dan gaan we altijd weer de andere kant op. En als we dan weer thuis zijn, vraagt vrouwtje: 'Gaan we naar huisje?', en dan loop ik het pad op en ga altijd aan de goede kant van de deur staan, zodat vrouwtje handig de deur voor mij open kan doen. Knap hè?
En als ik dan zo braaf geweest ben, krijg ik ook altijd een lekkertje van vrouwtje. Tsja, gelijk heeft ze, voor wat hoort wat. Het enige jammere is dat ze me eigenlijk iets te klein zijn, die lekkertjes...
Vrouwtje zegt dat we komende week gaan oefenen met 'zit' en 'poot'. Ik laat haar maar mooi kletsen. Geen idee waar ze het over heeft...!




Slapen doe ik ook graag, het maakt eigenlijk niet uit waar of hoe, maar wel het liefst met vrouwtje ergens in de buurt. Meestal doe ik hazenslaapjes, want dan hoor ik weer een auto of een buurman of zoiets en daar moet ik natuurlijk even naar kijken. Maar als ik dan echt diep slaap, dan droom ik ook, en vrouwtje zegt dat dat heel schattig is! Natuurlijk is dat schattig, want ik bén nou eenmaal schattig. Soms droom ik heel wild, en dan ren ik met alle vier mijn pootjes door de lucht. En als ik echt heftig droom, maak ik er ook nog 'ieuw-ieuw-ieuw'-geluidjes bij. Snurken kan ik trouwens ook... Als ik dan weer bijna wakker word, draai ik me vaak nog even lekker op mijn rug.


Het is weer een heel verhaal geworden, maar ik beleef ook zoveel in mijn nieuwe huisje!
Ik ben benieuwd wat de volgende week mij gaat brengen.

PS: o ja, ik moet jullie de groeten van mijn vrouwtje doen!

zaterdag 6 september 2014

Eerste blog

Vandaag heb ik met mijn vrouwtje afgesproken dat ze elk weekend namens mij een blog gaat schrijven. Ja ja, ze zit goed onder de plak bij me, hoor!
Op deze manier kan vrouwtje updates maken voor mensen die dat leuk vinden, zonder heel Facebook te overspoelen met foto's van mij. Hoewel ik het wel snap dat ze dat doet, hoor. Wie kan nou die foto's van mijn koppie weerstaan...?
Maar goed, een eigen blog leek me wat officiëler, en aangezien ik graag aandacht krijg, breid ik op deze manier mijn publiek een beetje uit.


Anyway, ik ben dus Happy. Vroeger heette ik Mini en daarvoor Teddy, maar aan die naam heb ik niet zulke goede herinneringen. Zo werd ik genoemd door mensen die mij niet goed behandelden en me slecht verzorgden. Dus ik vond het helemaal niet erg dat mijn nieuwe vrouwtje mij Happy wilde noemen. Sterker nog, na een paar dagen luister ik al heel goed naar deze naam. Ik vind hem leuk!
Ze weten niet precies hoe oud ik ben, omdat niemand mijn geboortedatum heeft opgeschreven. Eigenlijk hoor ik die wel te weten, want ik was er tenslotte zelf bij, maar ik denk dat het heel diep verstopt zit in mijn hersentjes. Dat geeft ook niet, want nu hebben mijn mensen bij stichting Idemo mijn geboortedatum op 1-1-2011 gezet. En dat is leuk, want dan krijg ik elk jaar bij het begin van mijn verjaardag vuurwerk van heel Nederland om mij te feliciteren! Kun je nagaan hoe populair ik ben!


Afgelopen donderdag kwam mijn nieuwe vrouwtje mij ophalen. Ik kende haar nog een beetje van de vorige keer, maar ik had een kluifje, dus ik luisterde niet zo goed naar haar. Kluifjes doen nog wel een beetje pijn, omdat een van mijn kiesjes getrokken moest worden door de dierenarts, maar ze zijn zo lekker dat ik de pijn er wel voor over heb.
Ik lag dus op de stoel met mijn kluifje, en toen gingen ze ineens een nieuw tuigje bij mij passen. Ik was zo'n tuigje helemaal niet gewend, dus ik was niet extreem enthousiast, maar toen bleek dat ik met dat nieuwe tuigje om mee mocht in de auto, was dat allemaal weer vergeten.
Mijn nieuwe vrouwtje praatte de hele tijd tegen me in de auto en liet me zelfs eventjes achter het stuur zitten! Daarna mocht dat niet meer. Jammer vond ik dat... maar misschien had het iets te maken met de politieauto die achter vrouwtje reed...? Dus kroop ik maar op de achterbank en ging daar mooi zitten zingen. Maar daar word je ook moe van, dus viel ik halverwege in slaap, en toen waren we opeens al in mijn nieuwe woonplaats! Zo hé, mijn vrouwtje kan echt snel rijden!


Mijn nieuwe huisje is erg leuk. Er staat een bank, en daarop ligt een kussen, en dat is nu van mij. En daar heeft vrouwtje helemaal niks over te zeggen, want ik zeg dat hij van mij is dus is hij dat ook! Hij past ook mooi bij mijn beige haartjes, dus dat komt goed uit. Vaak sleep ik het kussen eerst naar vrouwtje toe, zodat ik zowel op het kussen als tegen vrouwtje aan kan liggen. Soms kijken we dan een film, of zij leest een boek, maar ze heeft bijna altijd een hand vrij om mij te aaien. Dan ga ik op mijn rug liggen, zodat ze goed bij de lekkere aaiplekjes kan. Je moet je vrouwtje toch een handje helpen, zeg ik altijd.


Leren luisteren is leuk! Ik vind het erg fijn om te leren, dus ben ik blij dat vrouwtje mij veel wil aanleren. Ik kan al luisteren naar 'Happy, kom!', maar dan wel als vrouwtje het voor de tweede keer zegt. Daar moeten we nog aan werken, zegt vrouwtje, maar ik vind mezelf al heel knap. Ook snap ik al wat vrouwtje bedoelt met 'Moet je plas?' Dan ren ik meteen naar de mat, want daar gaan we altijd naar buiten. Lekker in de lijn bijten is ook leuk, maar dan komt vrouwtje altijd met dat klierige 'Nee!'... Ik wou dat ik dat nog niet snapte...


Vanavond krijg ik bezoek: van mijn vriendje Party! De papa en mama van mijn vrouwtje komen ook mee. Die ken ik nog maar een heel klein beetje, maar het is familie van vrouwtje, dus het is vast en zeker goed volk. Ik zal eens even bedenken of ik mijn stembanden vast moet gaan opwarmen.

Tot volgend weekend allemaal!


Neusje van Happy