Week 7 (extra): Even drie vooroordelen de wereld uit helpen...

Hallo allemaal!

Een klein extraatje van mij. Niet om in te halen dat ik vorige week niet geblogd heb, maar wel omdat ik iets heel belangrijks te vertellen heb.

Vanmiddag mocht ik weer met vrouwtje mee naar de winkels. Ik vind dat heel leuk, omdat ik dan aan mensen kan laten zien hoe goed ik al kan luisteren.
Maar me volledig focussen en me niet laten afleiden vind ik heel lastig, want ik hoor, zie, voel en ruik heel veel interessants om me heen. Al die mensen zijn potentiële aaiers, snap je?
Daarom heeft vrouwtje voor mij dit label gekocht:

De groene kant betekent dus dat je eerst aan vrouwtje moet vragen of je mij mag aaien. Meestal zegt ze dan gewoon ja, hoor, dus vraag maar gerust, maar op die manier houdt vrouwtje de controle en dat vindt ze fijn. 

Vandaag hadden we de rode kant voor. Zoals je kunt zien, staat daarop dat je mij niet mag aaien. Dit mag niet, omdat we op zo'n moment aan het trainen zijn en ik moet leren om op vrouwtje te blijven letten. Mensen zijn al zo'n grote afleiding, laat staan als ze me gaan lopen roepen en aaien! 

Vanmiddag kwamen we bij de winkels meteen al drie van de meest voorkomende vooroordelen tegen. Geen van drieën zijn ze waar. Ik heb ze even voor jullie op een rijtje gezet en uiteraard meteen ontkracht: 

• 'Aai die hond maar niet, die is vals!' (moeder tegen haar 3-jarig dochtertje) 

Niet waar! Niet alle honden die niet geaaid mogen worden zijn vals. Kom nou, zeg, ik zal toch zeker nooit iemand bijten?! Misschien zijn sommige honden die dit label dragen wel een beetje vals of bangig of zoiets, maar dat is lang niet altijd zo. Het is dus ook niet goed om je kind al op jonge leeftijd zoiets onzinnigs wijs te maken. In mijn geval betekent het dat ik in opleiding ben om een heel goed hulpje van vrouwtje te worden, en dat je mij daarbij kunt helpen door me niet af te leiden als ik dit label draag. 

• 'Ja, maar ík mag toch zeker wel even aaien, ze is zo schattig!' (man tegen vrouwtje) 

Niet waar! Er staat niet voor niks 'liever niet aaien'. Vrouwtje heeft mij uitgelegd dat dat óók in het Nederlands gewoon betekent dat je mij niet mag aaien. Kijk, dat ik zo schattig ben is natuurlijk een groot compliment waar ik echt blij van word, maar ook al vind je mij schattig, aai me niet. Op dat moment sta je namelijk onze training in de weg. En dat wil je toch zeker niet...? 

• 'Je maakt dat beestje asociaal door hem weg te houden bij mensen.' (vrouw die blijkbaar niet wist dat ik geen hem maar een haar ben, tegen vrouwtje) 

Niet waar! Dat ik zo nu en dan in training ben en moet leren op vrouwtje te blijven letten, wil niet zeggen dat ik nooit geaaid mag worden en nooit eens lekker bij iemand op schoot mag kroelen. Als je mijn blog bijhoudt, weet je dat ik wel degelijk sociaal ben. Sterker nog, vrouwtje doet er alles aan om mij zo sociaal mogelijk te maken. Al die nieuwe situaties waaraan ze mij laat wennen, zijn allemaal om te zorgen dat ik een heel sociale hond word. Maar daarnaast moet ik er ook aan wennen dat ik soms vrouwtje belangrijker moet vinden dan kriebeltjes van vreemden... 

O ja, en nog even een p.s. voor vrouwtje: 

Als je mijn lekkere beloninkjes in het vervolg iets kleiner maakt, heb ik niet halverwege het winkelen al genoeg en luister ik dus langer. Want als ik geen lekkertjes krijg, luister ik gewoon minder. Tsja, voor wat, hoort wat, toch? ;-) 

Extra lief, sociaal pootje van Happy 

Week 6/7: Braaf, dapper en ondeugend...

Vandaag een blogje van twee weken. Vorig weekend had het vrouwtje te weinig tijd en energie om met mij achter de laptop te kruipen, en toen heb ik gezegd: nou, dan slaan we het toch een weekje over. Hebben we daarna lekker veel te vertellen!
En veel te vertellen heb ik, hoor... Altijd wel, maar deze twee weken heb ik zoveel meegemaakt, dat ik er zelf nog een beetje van ondersteboven ben.
Ik heb even een overzichtje gemaakt van de interessantste dagen. De dagen waarop ik weinig meemaak, zijn namelijk lang zo leuk niet om over te vertellen. Ja kijk, je kunt natuurlijk wel dingen opschrijven als: 'er lagen brokjes in mijn bakje, die heb ik opgegeten, daarna dronk ik water en toen viel ik op de bank in slaap', maar ik denk dat jullie, nadat je dit blogje gelezen hebt, wel begrijpen dat er nu veel boeiender dingen zijn om over te schrijven!
Oké, daar gaat 'ie:

Zaterdag 11 oktober:

• Braaf: Vrouwtje wakker gekust. Tsja, ik moest plas doen, en ik heb al wel geleerd dat je mijn vrouwtje 's ochtends maar beter subtiel wakker kunt maken in plaats van gewoon lomp op haar hoofd te springen. In haar tenen bijten helpt trouwens ook niet... Plus dat ik, als ik kusjes geef, heerlijk nog even word gekroeld in bed. En dat is ook de moeite waard! 
• Dapper: Op schoot gezeten bij de mama van een nieuwe leerling, een totaal vreemd iemand dus! 

Maandag 13 oktober: 

• Braaf: 's Avonds alweer zomaar bij een wildvreemde op schoot geklommen. Vrouwtje had vergadering van haar orkest en ik mocht mee. En ik rook wel dat die ene meneer van dieren hield, hij zit ook bij de Partij voor de Dieren, dus dat vertrouwde ik wel. Had je dat gezicht van die meneer moeten zien, joh! Vrouwtje had namelijk net verteld dat ik wel een beetje bang kon zijn, omdat ik vroeger verwaarloosd geweest ben. Maar kom op zeg... Ik, bang? Ga nou gauw! Zeker niet voor lieve mensen. En vrienden van vrouwtje zijn vrienden van mij. 
• Dapper: Heel braaf in de auto gewacht toen vrouwtje met haar vader in een restaurant een broodje ging eten. (dat ik daarbij mijn tuigje zelf af gekregen heb en uit de kofferbak op de voorstoel gekropen ben, vergeten we maar even... hoewel, dat was natuurlijk ook heel knap van mij!) 
• Ondeugend: Nou ja, dat tuigje dus... Maar gelukkig moest vrouwtje er wel om lachen! 

Donderdag 16 oktober: 

• Braaf: Vrouwtje in de rolstoel opgewacht toen ze aan het douchen was. Ik heb heus wel in de gaten dat ik vrouwtje wat beter in de gaten moet houden als ze erg moe is. Soms gaat ze dan ineens hele gekke woorden zeggen omdat ze pijn heeft. Dat vind ik sneu, ik heb liever dat ze geen pijn heeft, want dan gaan we vaak lekker kroelen of een lang stuk wandelen. Dus als ik merk dat vrouwtje moe is, houd ik haar overal in de gaten. En waar kan dat nou lekkerder dan in die mooie nieuwe rolstoel van vrouwtje?! 
  
• Dapper: Met een camera gespeeld. 's Middags kwamen er allemaal nieuwe mensen bij mij thuis, die kwamen video's opnemen van vrouwtje als ze dwarsfluit speelt. Wat is daar nou weer zo bijzonder aan, dacht ik, dat doet ze tenslotte elke dag! Maar die camera's waren wel heel interessant. Zo groot, en ze hielden ze elke keer voor mijn neusje. Leuk hoor! 
• Ondeugend: 's Nachts op vrouwtjes ochtendjas geslapen... Ik dacht toch echt eventjes dat ze die speciaal voor mij op de grond had neergelegd! Maar helaas... Gelukkig moet vrouwtje altijd om mij lachen als ik een onschuldig koppie trek. Daar maak ik dan op zo'n moment maar even mooi misbruik van. Werkt altijd! 

Vrijdag 17 oktober: 

• Braaf: Lekker lang op schoot gezeten bij Party's vrouwtje. Die kan ook lekker knuffelen, joh! 
  

Maandag 20 oktober: 

• Dapper: De hele dag mocht ik met vrouwtje mee! Ze moest naar een soort sollicitatie, zei ze, en ik mocht achterin de auto. De dwarsfluit ging ook mee, dat was handig, want daar kon ik op staan en zo kon ik uit het raampje van de auto kijken. Ik heb heel veel spannende nieuwe mensen ontmoet, en iedereen vond mij lief en ik liet me lekker aaien! Vrouwtje werd alweer gefilmd, en natuurlijk mocht ik er ook weer op. Ik mocht heel veel op schoot zitten. Vrouwtje en ik hadden een aparte kamer, waar we lekker even konden uitrusten en waar vrouwtje haar fluit kon warm spelen. Dat was heel fijn, want daar kon ik ook lekker rustig wat brokjes eten en lekker op de bank liggen. Liefst natuurlijk bovenop vrouwtjes jasje... 
  
• Ondeugend: Toen vrouwtje even weg moest en mij alleen in het kamertje achterliet, heb ik stiekem mijn bakje water omgegooid... Ssttt! 

Dinsdag 21 oktober: 

• Braaf: Vrouwtje weer opgewacht tijdens het douchen, dit keer languit op de mat. Ook lekker, want daar kun je dan met je kopje overheen wrijven en dat werkt hetzelfde als kriebelen met je achterpootje, maar je hoeft er veel minder voor te doen! 
  
• Dapper: 's Avonds kregen we bezoek van twee van vrouwtjes vrienden, en die namen een hele grote witte ijsbeer mee. Snow, heette hij, zegt vrouwtje. Maar die was groot, joh! Ik vond hem eerst wel een beetje eng, ik was ineens zo'n klein meisje... Dus ik blafte heel hard en ik verstopte me onder vrouwtjes rolstoel of achter haar benen. Toen ging de meneer samen met mij en de ijsbeer wandelen, buiten, in het donker. Ik was heel gestresst, maar ik heb wel een mooi plasje gedaan. Uiteindelijk begon ik toch langzaam wel een beetje te wennen aan die grote hond, en we waren allebei heel moe, dus hebben we later ook nog even lekker samen liggen slapen. Snow wilde ook wel in mijn mandje, maar dat paste niet. Jammer voor hem, dat krijg je als je zo groot bent ;-) Vlak voordat Snow en zijn baasjes weg gingen, wilde ik zelfs nog wel even spelen met hem, maar dat vond hij nog een beetje te spannend. Geeft niks hoor Snow, volgende keer dat je komt gaan we weer gewoon lekker blaffen tegen elkaar, en misschien spelen we dan wél leuk samen! Dankjewel dat je me wilde helpen begrijpen dat ik tegen grote honden niet altijd meteen een grote mond hoef te hebben... 
  

Woensdag 22 oktober: 

• Braaf: Ik mocht mee met vrouwtje naar de huisarts, ik heb me daar heel braaf gedragen en bleef goed op vrouwtje letten. (dat had ook wel vrij veel te maken met het feit dat ze een heel tasje met lekkertjes bij zich had...) Soms probeerde ik wel achter mensen aan te lopen als ze naar buiten gingen, want buiten is leuk met allemaal nieuwe geurtjes en nieuwe planten om lekker tegenaan te plassen, maar al bij al is vrouwtje heel tevreden, zegt ze! 

En dan heb ik het grootste nieuws nog niet eens verteld! In het vorige blogje schreef ik toch al dat ik een leuk nieuwtje voor jullie zou hebben? Nou, daar komt 'ie: ik word waarschijnlijk opgeleid tot hulphond! Ja, blijkbaar kan dat als je zo klein bent als ik. Op 7 november komt er een mevrouw bij ons thuis om ons te beoordelen, die gaat dan kijken of ik wel lief en braaf genoeg ben en of vrouwtje mij wel kan trainen. Dat is nog even spannend, maar gelukkig weet ik dat vrouwtje sowieso heel veel van mij houdt, en ik zal altijd van vrouwtje houden, of ik nou hulphond word of niet. 

Ik heb inmiddels al wel een label dat aan mijn tuigje kan. Dat is handig, zegt vrouwtje, omdat ik op die manier al in de winkels naar binnen mag. Dat scheelt straks weer trainingen. 

Ja, want die trainingen zijn heel erg duur. Sommige mensen krijgen die vergoed (wat dat dan ook moge wezen...), maar vrouwtje moet het allemaal zelf betalen. Daarom heeft ze een Facebook-pagina opgezet waarop je kunt zien hoe je mij kunt helpen met centjes verdienen voor de trainingen. 

Dit is de link. Als je hierop klikt, kun je zien wat je voor ons kunt doen. 

Wil je ons helpen? Neem dan gerust contact op met mijn vrouwtje, ze vindt dat heel erg fijn! 

Ik sluit voor nu af met een paar mooie foto's van mij: 

Deze foto maakte tante Mellie van mij en vrouwtje afgelopen dinsdag. Misschien zie je wel dat mijn pootje een beetje bewogen is? Dat komt niet door tante Mellie hoor, want die kan juist heel goed foto's maken. Ik doe dat helemaal zelf. Soms tik ik met mijn pootje op vrouwtjes arm, als ik vind dat ik wat aandacht nodig heb. En gelukkig kon tante Mellie dat moment op de foto zetten. Lief hè? 

Hier doe ik het commando 'pootjes'. Als vrouwtje dat zegt, moet ik met twee pootjes op haar been of tegen de rolstoel gaan staan. Dat is bijvoorbeeld handig als ik mijn tuigje om moet, dan hoeft het vrouwtje niet zo diep te bukken, of als vrouwtje mij moet optillen. Straks hebben we er ook wat aan als ik moet leren om dingen die vrouwtje laat vallen op te rapen en terug te geven. Dus superhandig dat ik dat al kan, én ik vind het heel leuk om te doen, want het betekent aandacht! 

Tsja, als ik Party's mand inpik, dan moet Party maar op de poef... Vindt hij helemaal niet erg trouwens, hoor. Toen vrouwtje deze foto maakte, lag hij zo lekker, dat hij zelfs niet eens wilde kijken. Kun je nagaan! 

Lekker bekkie heb ik, hè? Het was de bedoeling dat ik in de lens zou kijken, maar dat kon ik natuurlijk niet doen, want vrouwtje had ook een lekkertje in haar hand. En zeg nou zelf, wat is er nu belangrijker dan een lekkertje...? Precies, je snapt me heel goed :-) 

Tot volgende week (ik beloof dat ik zal zorgen dat vrouwtje niet weer een week overslaat!) 

Pootjes van Happy 

Week 5: samen ontwikkelen en naar elkaar toe groeien

Omdat ik vorig weekend een dagje te laat was met mijn blogje, en vrouwtje morgen een erg drukke dag heeft, schrijf ik nu alvast mijn blogje voor jullie.
Zoals beloofd, deze keer met veel foto's én een filmpje!

Gisteren hebben vrouwtje en ik even zitten 'stoeien' met de webcam. Vrouwtje had een beetje hoofdpijn en dus een lekker lui dagje, en daar heb ik natuurlijk lekker gebruik van gemaakt! Veel knuffelen, en veel luieren. Maar tegen het einde van de middag had ik toch wel zin om héél lief te gaan doen (daar ben ik sowieso goed in) en gelukkig kon vrouwtje daar met haar laptop foto's van maken. Op de bovenste foto heb ik me net helemaal lekker warm in vrouwtjes armen gewurmd, ik geef dan ook 'kopjes' (en dan vraagt vrouwtje altijd of ik een poes ben... hoe komt ze daar nou weer bij?), en op de onderste foto geef ik een pootje!
Mooi hè? Ik was er zelf ook wel tevreden over, vandaar mijn trotse koppie op de onderste foto.

Sinds deze week kruip ik steeds vaker zelf in vrouwtjes rolstoel. Dat kussen ligt al lekker, maar soms legt vrouwtje er ook nog eens een opgevouwen deken in, en dan hoeft ze maar met haar ogen te knipperen of ik heb mijn kontje al in de rolstoel geplant. En lekker slapen dat je daar kunt! Fantastisch. Mijn koppie zakt dan steeds verder naar beneden, maar zodra ik iets hoor, schiet ik met een ruk weer overeind. Meestal vind ik het niet echt nodig om daarbij mijn oogjes helemaal open te doen, dus dan moet vrouwtje vaak weer lachen en zegt dat het net lijkt of ik zit te knikkebollen. En dan krijg ik een knuffeltje. Niks mis mee!
Het enige jammere is dat ik, als vrouwtje zelf de rolstoel nodig heeft, zonder pardon op de bank word gezet. Daar gaat dan mijn warme plekje... Zielig kijken helpt ook al niet op zo'n moment. Weet je wat ik eigenlijk vind? Dat vrouwtje voor zichzelf maar een andere rolstoel moet kopen, want ik hou deze :)

Ik houd vrouwtje wel steeds beter in de gaten. Als ze rustig op de bank zit om iets te typen of een filmpje te kijken, dan lig ik lekker te suffen, maar gaat ze verzitten of wil ze ergens anders heen, dan houd ik haar meteen goed in de gaten. Dat betekent natuurlijk niet per definitie dat ik dan meteen moet opstaan, maar even oogjes open is toch wel belangrijk.
Vrouwtje vindt dat ook heel fijn, vaak zegt ze dan 'yes!' of 'goed zo!', en daaraan merk ik dat ze blij is met wat ik doe.

Vrouwtje en ik werken nog steeds samen heel hard om mijn angsten weg te werken. Bijna alles wat ze pakt of wegzet, laat ze me even zien, horen of ruiken. De ouders van vrouwtje helpen daar ook heel goed mee, Omdat vrouwtje en ik vaak daar zijn (gezellig bij Party op bezoek!), is het natuurlijk wel belangrijk dat ik de dingen daar ook goed leer kennen.
En ik zie al resultaat: ik ben al niet meer bang voor vallende frisdrankblikjes, voor sokken die op mijn kopje worden gegooid (of vrouwtje dat nou per ongeluk doet, of stiekem toch expres, geen idee, maar leuk is het!), voor lichtjes die aan- of uitgaan... Vanochtend heb ik zelfs zomaar met dat enge haarelastiek van vrouwtje gespeeld! Die dingen zijn eng, joh... Zo heb je ze vast met een pootje, en zo schieten ze weer de hele kamer door... Maar vanmorgen had ik hem ineens in mijn bekje. Vrouwtje was erg trots, ze ging helemaal klappen, en toen ben ik op het bed gesprongen en toen hebben we samen nog even met het elastiek gespeeld!

Dit verbaasde snuitje trek ik als ik een fluitje hoor. Weet je wel, zo'n fluitje wat sommige mensen wel kunnen en sommige mensen niet. Vrouwtje zegt dat zij dat doet, maar ik denk van niet, dus ren ik de hele kamer door, op zoek naar waar dat geluid vandaan komt. Ik kijk overal: voor het raam, onder de tafel, voor het andere raam, bij mijn voerbakje, achter de stoelen... En vrouwtje maar lachen!
Sowieso hebben we veel lol: tegenwoordig doen we niet alleen 's avonds, maar soms ook 's ochtends gezellig stoeien samen. Het liefst op het bed, want dat is zo lekker zacht en dan hoef je nog niet op te staan. Dan lig ik op de dekens, en doet vrouwtje haar hand onder de dekens en beweegt hem dan naar mij toe. Ja, maar dat is leuk!! Daar kun je heel mooi in bijten, en met je pootjes tegenaan meppen, en met je neus tegenaan duwen... Ik weet niet wie er op zo'n moment harder geniet: vrouwtje of ik...

Hier kun je mijn mooie nieuwe halsbandje een klein beetje zien. Die kwam dinsdag in de post, en trots dat ik erop ben! Omdat ik een beetje bang ben van een lampje aan mijn tuigje (dat rammelt zo en dat knippert zo raar, en je kunt er nooit voor weglopen), heeft vrouwtje dit halsbandje voor mij gekocht. Rood (uiteraard, want dat is zo mooi bij mijn blonde haartjes), met een reflecterende rand. Zo kan ik 's avonds toch een stukje los lopen, en kunnen eventuele auto's mij beter zien. Dit halsbandje mag ik de hele dag om, alleen bij het naar bed gaan doet vrouwtje hem af. Dat snap ik wel, anders krijg ik natuurlijk een richel in mijn nek als ik er de hele nacht op lig te slapen... Maar als ik 's ochtends wakker word en we hebben ons uitgerekt, gegaapt en gestoeid, dan ga ik altijd naast mijn halsbandje zitten wachten. Want die moet weer om! Lijkt vrouwtje dan toch naar beneden te gaan zonder mijn halsbandje om te doen, dan ga ik met mijn pootjes ertegenaan meppen en een beetje piepen (kletsen, noemt vrouwtje dat). En dan snapt ze het vaak gelukkig wel heel snel!

En dan het beloofde filmpje! Toen vrouwtje hem in elkaar aan het zetten was op de computer en hem afspeelde om te controleren, heb ik wel vijf keer op de mat gezeten... Ik dacht elke keer dat we plas gingen doen!
Ik hoop dat jullie het filmpje leuk vinden, en dat je goed kunt zien hoe braaf ik al ben!
Hopelijk heb ik volgende week een heel leuk nieuwtje voor jullie, maar totdat dat definitief is houd ik het nog lekker eventjes voor mezelf :)

Veel pootjes,
Happy

Week 4: veel geleerd!

Hallo allemaal, met een dagje vertraging is hier dan toch nog mijn blog van mijn vierde volledige week bij vrouwtje. Helaas met maar heel weinig foto's, want misschien hebben jullie het al op Facebook gelezen: vrouwtje was zo dom om haar telefoon in de wc te laten vallen, en moet het dus nu zolang doen met een leentoestel...
Maar ik zal zorgen dat ze het volgende week goed maakt met een filmpje!

Ter compensatie heb ik natuurlijk wel weer een boel te vertellen, dus vol komt dit blogje wel... :)

Tegenwoordig laat vrouwtje mij altijd tijdens het wandelen een stukje los lopen. Eerst lopen we dan samen en doe ik lekker mijn dingen, en als we dan weer richting huis gaan, roept vrouwtje mij altijd bij zich. Dan kom ik natuurlijk heel braaf snel naar haar toe, want ik weet al wat er dan gaat gebeuren! Dan maakt ze de looplijn los van mijn tuigje en mag ik zelf kiezen waar ik naartoe loop en waar ik ga snuffelen! Van vrouwtje mag ik op zo'n moment ook altijd helemaal mijn gang gaan, behalve als ze me roept. Dan kom ik altijd braaf bij haar staan, want vaak komt er dan een auto langs waar ze me voor wil beschermen. En tsja, als je beschermd kunt worden door je vrouwtje, dan laat je je dat natuurlijk lekker aanleunen, en haal je meteen maar even een lekker kriebeltje bij haar.
Daarna zegt vrouwtje meestal: 'Ga maar naar huisje.' Dan moet ik het pad naast het huis op lopen. Dat wist ik al, dus dat is een makkie. Maar vrouwtje vindt het toch erg knap en beloont me dus uitbundig, wat ik dan ook wel weer heel leuk vind.
Op het pad doe ik tegenwoordig nog even lekker lang lijntrekken: overal snuffelen, pootjes tegen de auto (wie weet mag ik wel instappen als ik zo lief doe...), nog even het gras op lopen, een vlieg narennen... Maar ook dat mag als ik losloop! Leuk is dat!
En dan gaan we naar binnen. Sinds kort heeft vrouwtje nieuwe lekkertjes. Zij zegt dat ze stinken, maar ik vind ze geweldig lekker! Als dank geef ik vrouwtje dan na afloop een kusje op haar hand, en dan zegt ze dat ik uit mijn bekje stink, maar ik krijg toch altijd een fijne knuffel terug.

Ik ben een beetje in de rui op het moment. En dat betekent niet alleen overal wat extra haartjes van mij (inclusief op de zwarte concertjurk van vrouwtje) en wat vaker kriebel op mijn koppie, maar ook heel veel heerlijke borstelmomentjes!
In het begin moet ik altijd nog even wennen aan de borstel, want hij is nog best nieuw en ik ken hem nog niet zo goed, en hij ruikt ook nog niet genoeg naar mij. Maar als we dan eenmaal bezig zijn, dan vind ik het heerlijk en kruip ik helemaal bij vrouwtje op schoot. Het liefst zou ik ín haar kruipen op zo'n moment! Heel veel kusjes geef ik dan, en als vrouwtje de borstel weglegt op de tafel, ga ik met mijn pootjes tegen de tafel staan en kijk ik vrouwtje heel lief aan. En soms werkt dat: dan gaat ze nog eventjes door met borstelen. Maar het werkt niet altijd. Misschien moet ik nog liever kijken?

Vrouwtje verzint nog steeds nieuwe dingen voor mij om te leren.
Soms speel ik wel eens met vrouwtjes sokken. Als ze die uit gaat trekken, komt er vooraan bij haar tenen zo'n lekker los puntje, waar je mooi in kunt bijten. Dat is leuk! Ik had stiekem gedacht dat vrouwtje dat niet goed zou vinden (als ik in de rand van haar jas bijt, mag dat tenslotte ook niet), maar ze vindt het juist heel goed! 'Pull', zegt ze dan (wat dat nou weer betekent...?), en dan krijg ik een lekkertje.
Vaak probeer ik of ik niet éérst het lekkertje kan krijgen en dán pas met de sok spelen, maar dat is tot nu toe nog niet gelukt. Maar goed, de volhouder wint!
Vrouwtje zegt dat ze nog steeds hoopt dat zij en ik een klein beetje training kunnen krijgen samen, zodat zij mij beter kan leren om haar te helpen. Dat lijkt mij ook wel wat, eigenlijk. Tenslotte krijg ik elke keer als ik vrouwtje help een lekkertje, dus dat lijkt me de moeite wel waard!

En dan nog wat foto's die vrouwtje van mij maakte afgelopen week:

Zo slaap ik tegenwoordig vaak in mijn mandje. Vrouwtje stopt mij dan lekker onder een dekentje, en in mijn slaap draai ik dan op mijn rug. Heerlijk hoor, helemaal van de wereld en lekker niet hoeven opletten omdat vrouwtje dat wel doet!

Heel soms stop ik ook mezelf onder. Daar kwam ik maandag achter hoe dat werkt. Honden onder jullie, opgelet, want zo moet dat:
Je neemt een dekentje in je bek, en gaat net zo lang ermee draaien en over je kopje gooien totdat hij lekker warm om je heen zit. Dan loop je met dekentje en al naar de bank, springt erop en gaat in je mandje liggen. Tenslotte kijk je heel verbaasd naar je vrouwtje, want waarom zit die nou eigenlijk zo hard te lachen...?

Het dierendagcadeautje dat ik van vrouwtje kreeg! Eerst wilde ik er alleen maar aan snuffelen, want er zat niet mijn geurtje aan dus dan is het raar. Maar toen vrouwtje hem een paar keer over mijn rugje had gewreven, rook hij al beter en mocht ze hem me aandoen. Ik voelde me toch mooi! Heb wel drie rondjes door de kamer getrippeld. Jammer dat ik hem nu nog niet buiten aan mag. Het is nog niet koud genoeg, zegt vrouwtje. Tot die tijd hangt hij gezellig naast vrouwtjes jas aan de kapstok.

Tot volgende week, lieve lezers!
Pootje van Happy