woensdag 30 maart 2016

Het avondritueel...

Hallo allemaal! 

Deze keer heb ik een slaapverhaal voor jullie (ik beloof je dat je er niet van in slaap valt, hihi!): 

Meestal val ik 's avonds eerder in slaap dan baasje. Vaak is zij dan nog bezig met pillen nemen, filmpje kijken, mailtje schrijven, zulk soort dingen. Maar tegen die tijd is mijn buikje vol en mijn batterijtje leeg, dus ik ga dan lekker vroeg slapen. 

Bij het naar bed gaan hebben we samen in de loop van de tijd een vast ritueel ontwikkeld. 
Dat ritueel begint om een uur of half elf, als we samen naar de keuken gaan, waar baasje haar pyjama aandoet en een lekker bakje vleesjes voor mij maakt. Natuurlijk help ik haar dan extra goed bij alles, want ik weet dat er als beloning een heerlijke maaltijd voor me klaarstaat! Dus ben ik heel fanatiek met het uittrekken van baasjes sokken en trui. Baasje moet me dan nog wel eens remmen, ze zegt dan iets grappigs als: 'Ho meisje, die trui moet nog langer mee!' Daar ga ik dan altijd hard van kwispelen en zet een scheef koppie op, en dan is baasje weer tevreden. 
Dan gaan we terug naar de kamer, waar baasje de visjes voert en daarna in bed kruipt. Met mijn volle tevreden buikje spring ik ook op bed, en klim over baasje heen naar haar linkerkant (ik slaap altijd links naast baasje, aan de kant van de muur... ik ben nou eenmaal een gewoontedier). Vaak zegt ze dan iets liefs tegen me, en dan blijf ik even staan luisteren, bij voorkeur met een pootje op een wat onhandige plek, baasjes maag of blaas bijvoorbeeld... Baasje pakt me dan snel op, zet me naast haar neer en legt haar arm om me heen. 
Op dat moment is het tijd voor mijn gaapje-met-geluid. Dat klinkt ongeveer als een verbaasd: 'aah?!', en baasje doet dat geluidje altijd na, wat ik weer beloon met een heerlijk verbaasd koppie. Dat scheve kopje is trouwens een aanrader voor elke hond: het levert bijna altijd een lach en een knuffel op!! 
Daarna zoek ik een lekker plekje tussen baasjes arm en linkerzij, met mijn neusje richting haar oksel, haar hand past dan precies onder mijn rug langs. Heerlijk is dat plekje! Mijn kop leg ik tegen baasjes sleutelbeen aan, en dan krijg ik mijn 'avondkroelie', waarbij baasje mijn snuitje en oren aait en ik met zachte tevreden kreuntjes reageer. 
En dan is het slaaptijd. Soms krul ik me op tot een croissantje (of een donut, zoals tante Melanie het noemt), maar meestal verstop ik mijn snuit in baasjes oksel. Daar is het zo lekker stil en donker, dat ik binnen een paar minuten in slaap val. En als ik dan eenmaal slaap, is er ook niet veel waar ik wakker van word. Heerlijke rust heb ik dan! 
Maar zeker als het geen winter meer is, wordt het me na een tijdje te warm onder de dekens. Ik word dan langzaam wakker en begin meteen te kwispelen, om baasje te laten merken dat ik er weer ben en dus weer geknuffeld kan worden ;-) Als baasje niet snel genoeg reageert, vul ik het aan met likjes, en dat is garantie voor een gezellige serie kusjes en kriebeltjes van haar voor mij. En tja, dan is mijn missie geslaagd, want daar doe ik het tenslotte voor, hihi! 
Als ik dan genoeg gekroeld ben, zoek ik zielstevreden een plekje bovenop de dekens, languit tegen baasjes onderbeen aan en met mijn kop op haar voeten, doe opnieuw een gaapje-met-geluid, kwispel nog een beetje na en val dan al snel weer in slaap. 
's Nachts wil baasje nog wel eens een beetje draaien in haar slaap, maar dat geeft niks hoor, ik draai gewoon met haar mee. Overal vind ik wel een lekker plekje: in haar knieholtes, tegen haar buik, en soms zelfs bovenop haar rug, als ze op haar buik slaapt. 
Je zou het zo kunnen samenvatten: ik ben dan wel baasjes assistentiehond, maar baasje is mijn multifunctionele kussen/kruik/hoofdsteun/masseur. Voor wat, hoort wat! 

Hier nog een paar heerlijke slaapfoto's voor jullie :-) 

 Dit bedoelt baasje dus als ze zegt dat ik een croissantje ben 

Baasje noemt dit: de smeltende blik 

Liggend in mijn 'holletje': onder de dekens, ingeklemd tussen baasjes arm en linkerzij 

Perfect plekje voor een slaapje! 

Om af te sluiten nog even deze mooie foto van baasje en mij samen. Mooi stelletje zijn we, toch? 

Likjes van Happy 

woensdag 17 februari 2016

Ware liefde...

Echte liefde is...: 

... op deze manier naar elkaar kijken 

... samen tv kijken 

... neusje-neusje in slaap vallen 

... pootje in hand 

Dankjewel lieve kleine Happy, voor alles wat je voor me betekent!





maandag 1 februari 2016

Puur geluk!

Off with the old, on with the new!

Ja lieve allemaal, jullie zien het goed: de L is van mijn dekje! 
Afgelopen vrijdag 29 januari, ben ik geslaagd als ADL-assistentiehond! 

Baasje vond het wel spannend hoor, het hele examen, maar ik niet. Nee joh, ben je gek, ik wist heel goed dat ik het heus wel kan allemaal! 
We kregen visite van mevrouw Erika, die deze keer meneer Joop had meegenomen. 
Toen ze aankwamen, waren baasje en ik net buiten plas aan het doen, dus uiteraard kroop ik meteen even in de auto van mevrouw Erika. Auto's zijn sowieso leuk natuurlijk, en die van mevrouw Erika helemaal want die ruikt zo lekker naar heel veel andere hondjes! 
Na een blije begroeting gingen we naar binnen, waar ik meteen al mocht laten zien hoe ik baasjes jas en wanten help uittrekken. Ik kreeg meteen al een score van 4/4, en blijkbaar was het examen dus al begonnen! 
Ik heb al mijn taken een voor een keurig en enthousiast uitgevoerd. Ik geniet er altijd erg van om baasje te helpen, en dat laat ik duidelijk merken door veel 'geklets' en zo nu en dan een beetje gebrom. 
Dat vond vooral meneer Joop erg lollig, die moest de hele tijd om mij lachen! 
Mevrouw Erika was mijn geklets al gewend en wrong zich in allerlei bochten om al mijn acties leuk op video te krijgen. Dat vond ik erg interessant! Heb een paar keer heel geboeid staan toekijken. 

En toen was het zomaar opeens voorbij: mevrouw Erika en meneer Joop feliciteerden baasje en gaven mij een aai, en baasje knuffelde mij heel hard en vertelde me hoe trots ze op me is. Dat wist ik natuurlijk al, maar het is altijd heel leuk om te horen! Dus gaf ik baasje veel lekkere natte kusjes, en kwispelde heel hard! 

Kroelen met baasje, wat een heerlijkheid!

Vandaag was mijn scoreformulier in de mail, en het blijkt dat ik op 10/11 punten de hoogste score gehaald heb, en op 1/11 de op een na hoogste. 
Ben ik geen gigantische knapperd?! 

Natuurlijk gingen we zaterdag meteen naar ome Niels, tante Mellie en ome Snow om het te vieren. We zijn daar twee nachtjes blijven slapen, wat erg leuk en gezellig was! 
Ik heb meegegeten van ome Snow z'n verse vleesmaaltijden, en dat was toch lekker! Ik had het heel snel op, en hoefde daarna geeneens harde boeren te laten, wat ik na een bak brokjes wel altijd moet. Baasje overweegt om mij vaker vers te gaan voeren, misschien wel altijd! Is dat even boffen! 

Een paar leuke nieuwe foto's van mij en die lieve ome Snow: 

Selfie time!

Gedwongen knuffelen is ook gezellig 

Even samen iemand bellen ;-)

Aanstaande donderdag moeten baasje en ik weer naar het revalidatiecentrum in Zutphen. Dan krijgt baasje de uitslag van de observatie en hoort dan ook meteen of ze verder in behandeling mag komen. 
En natuurlijk mag ik dan weer mee! Dat is zo fijn: bij Klimmendaal doet niemand er moeilijk over dat ik mee ben, en vragen ze zelfs bezorgd waar ik ben en of alles wel goed met me gaat als ik eens een keertje niet mee ben. Complimenten voor Klimmendaal dus! 

Veel lieve neusjes van Happy 


dinsdag 12 januari 2016

Klaar voor ons examen

Hoi allemaal!

De titel zegt het al een beetje: onze teamtest zit eraan te komen. Dat is de tweede helft van het examen tot hulphond, en dan moeten we de 'trucjes' laten zien die ik kan doen om baasje te helpen in het dagelijks leven. Als we de teamtest gehaald hebben, krijg ik officieel de status 'hulphond', krijg ik labels op mijn dekje zonder L, en wordt baasje nóg trotser op mij :)
De datum houden we nog eventjes geheim, want zoals altijd vindt baasje het toch wel spannend. Ze weet dat we het heus gaan halen, want we zijn gewoon supergoed als team, maar toch. Jullie zien hier vanzelf wel een heel blij berichtje verschijnen!


Afgelopen week mocht ik met tante Mellie (het baasje van ome Snow) en mijn baasje mee naar het Erasmus ziekenhuis. Dat was een eind rijden, helemaal in Rotterdam, en omdat er twee rolstoelen mee moesten, paste mijn bench niet in de auto. Maar dat heb ik prima opgelost door de hele rit braaf bij de voeten van tante Mellie te zitten. Ik heb zelfs bijna niet gepiept! Knap, toch?
In het ziekenhuis was ik ook ontzettend braaf, de mensen die ons zagen, vonden dat ook. Baasje kreeg veel vragen over mij, die ze natuurlijk allemaal geduldig en met veel plezier beantwoord heeft, want baasje en ik vinden het juist zo leuk als mensen naar ons vragen! Niet alleen krijgt op die manier BultersMekke, de stichting waar we bij trainen, meer bekendheid, maar komen steeds meer mensen te weten dat ook kleine meisjes heel goede hulphondjes kunnen zijn. Twee vliegen in één klap dus, heel handig!
Deze foto's maakte tante Mellie van ons toen we moesten wachten op de poli. Zie je mij goed gefocust zijn op baasje, ondanks alle drukte om ons heen?



Na afloop moesten we helaas nog even een tussenstop maken op de spoedeisende hulp. Ook daar mocht ik mee, en heb me geweldig gedragen! In een lekker holletje gemaakt van baasjes jas, heb ik heerlijk liggen dromen. En tegen alle verpleegkundigen en artsen ben ik even vriendelijk, blij en enthousiast geweest!


Inmiddels is baasje begonnen met een revalidatietraject bij Klimmendaal in Zutphen. Hier moet ze drie dagdelen in de week heen, voorlopig voor een observatie (waarbij gekeken wordt welke behandelingen haar het beste kunnen helpen), en daarna voor 3 periodes van 6 weken.
Ook hier mag ik mee naartoe, sterker nog: ik ben ontzettend welkom! Alle therapeuten vinden mij een knapperd, en dat ik mee ben, betekent ook minder belasting voor het personeel van het centrum, want die hoeven baasje niet te helpen met bijvoorbeeld de jas uittrekken of dingetjes oprapen. Zo help ik baasje én de mensen van Klimmendaal!
Zoals je zult begrijpen, wordt baasje daar heel blij van. En als baasje blij is, ben ik dat ook, kijk maar:


Ome Snow en ik spelen steeds vaker met elkaar. We worden steeds betere vriendjes, dagen elkaar vaker uit tot een spelletje of komen elkaar spontaan kusjes brengen.


Ook tussen Party en mij gaat het steeds leuker. We zijn nog altijd vaak jaloers op elkaar, want ja, aandacht daar kun je nou eenmaal nooit genoeg van krijgen! Maar gelukkig kunnen we ook steeds vaker gewoon lekker ontspannen naast elkaar liggen. Samen snoepjes of kroeltjes in ontvangst nemen kunnen we ook heel goed :)


Hopelijk staat in ons volgende berichtje dat we zijn geslaagd voor de teamtest. Duimen jullie met ons mee?!

Pootje van Happy


maandag 28 december 2015

Bijna afgestudeerd!

Hallo allemaal! 

Hier na lange tijd weer een nieuw berichtje van mij. 
Soms zit er wat meer tijd tussen de berichtjes. Dat betekent niet dat ik jullie vergeten ben, hoor, maar meestal gaat het dan wat minder goed met baasje. Ze heeft dan moeite om de energie te vinden om een berichtje voor mij te typen, vandaar. 

Zoals veel van jullie al wel zullen weten, zijn we drie weken geleden glansrijk geslaagd voor de eerste helft van het examen tot hulphond! Knap van ons, hè?! 
Dit eerste gedeelte was een basisgehoorzaamheidstest, waarin wordt gecontroleerd of ik wel goed genoeg naar baasje luister, en of ons contact goed is. Mevrouw Erika heeft het examen afgenomen, en dat was, zoals altijd, weer heel gezellig. We zijn zelfs met de BultersMekke-auto mee geweest naar het winkelcentrum! Dat was erg leuk, en het rook heel lekker naar andere hondjes in die auto :) 
Natuurlijk waren er nog wel wat puntjes waar we aan moeten werken. Met name het 'blijven' vond ik moeilijk. Maar geef mee eens ongelijk: want wat is daar nou de lol van, 'blijven'? Je kunt toch veel beter gezellig meteen weer naar baasje toe rennen? Is veel leuker dan die afstand... 
Maar goed, ondanks dat zijn we toch geslaagd, en kijk me eens trots zijn op ons certificaat! 


Behalve hard werken aan alle vaardigheden die we moeten kennen voor onze teamtest, zijn we natuurlijk ook elke dag (en elke dag een klein beetje meer dan de dag ervoor) heel erg druk bezig met: 

lekker ontspannen..., 

van elkaar genieten..., 

en steeds beter leren omgaan met vreemde honden. (helemaal achteraan zie je Gina, het nieuwe hondje van tante Rianne, wat een schat is dat!) 

Snow is inmiddels geen 'vreemde hond' meer voor mij, die geef ik zelfs kusjes! En dan krijg ik van die hele grote natte kussen terug van 'm. Ja, Snow en ik zijn echt vrienden! 

Ome John en zijn hulphond Daan worden ook steeds betere vrienden van baasje en mij. Met oud en nieuw komen ze zelfs hier logeren, om aan het vuurwerk te ontsnappen. Samen met ome Niels, tante Mellie en Snow. Hoe gezellig is dat! 

Veel lieve pootjes van Happy 

maandag 9 november 2015

Filmpje!

Hallo lieve allemaal! 

En daar is 'ie dan: het beloofde filmpje van de oude en nieuwe taken die ik kan uitvoeren voor baasje. 
Zoals gezegd: nu op naar het examen! ☺️ 


Pootje van Happy 


vrijdag 6 november 2015

Werken naar het examen

Hallo lieve allemaal! 

Er zit tegenwoordig wel wat meer tijd tussen de berichtjes van mij. Dat komt omdat ik altijd mijn baasje nodig heb om de berichtjes te schrijven, en met baasje gaat het momenteel niet zo goed, helaas. Ze heeft vaak veel pijn en erg weinig energie. En dat kleine beetje energie moet ze dan ook nog eens goed zien te verdelen, en dat vindt ze moeilijk. Mijn baasje kan nou eenmaal niet zo goed stilzitten, dus dan loopt ze weer in huis te 'kruimelen', zoals ze zelf zegt, of ze gaat weer een boodschap doen voordat ze gaat lesgeven... 
Aan de ene kant vind ik dat geweldig leuk, want ik mag meer en meer voor baasje doen, maar aan de andere kant voel ik ook heel goed dat het allemaal teveel is wat baasje van zichzelf vraagt. Als ik dat merk, probeer ik er een stokje voor te steken. Of liever gezegd: een pootje. Als ik voel dat baasje heel moe is, laat ik dat merken door gewoon dwars over haar borst heen te gaan liggen. Vaak kijk ik haar dan ook aan met een blik die zegt: zo, en nu houd jij je koest en blijf je liggen... 
Baasje wist eerst niet zo goed wat ze daarmee moest, want sommige dingen moeten nou eenmaal toch gebeuren, maar steeds vaker beloont ze me uitgebreid voor dit 'signaleren', en blijft ze wat langer in bed liggen (mijn missie geslaagd!). 
Of ze gaat alsnog iets doen, maar roept daarbij steeds vaker mijn hulp in, wat ik ook goed vind. Want zo ontlast baasje zichzelf, en krijg ik lekker veel te doen (en veel bijbehorende snoepjes)! 
Als we dan uiteindelijk na zo'n dag hard werken samen in bedje liggen, kruip ik vaak in baasjes arm, kijk haar voldaan aan, dan kijkt zij smeltend onder mijn lieve blik terug, en dan zuchten we samen een paar keer heel diep... en dan is onze dag weer helemaal goed! 


De laatste tijd zijn we steeds vaker gezellig te vinden bij tante Mellie en Snow. Baasje gaat daar niet alleen voor de gezelligheid heen, maar ook om tante Mellie te leren noten lezen. Ze kan al heel goed piano spelen, maar als je goed noten kunt lezen, kun je ook veel meer mooie muziek spelen. 
Daardoor word ik steeds betere vriendjes met Snow. We spelen met elkaar, al snap ik niet altijd helemaal hoe dat moet (maar toch heb ik veel lol, en dat is het belangrijkste), we blaffen heel eensgezind naar niks, en we liggen samen heerlijk bij onze baasjes op de bank. 
Tante Mellie heeft weer een aantal filmpjes gemaakt van baasje en mij, bij het uitvoeren van de hulphondentaken. Zodra ze die mooi aan elkaar heeft geplakt met een leuk muziekje eronder, laten we die uiteraard hier op ons blog zien! 


Laatst ben ik twee keer met baasje mee geweest naar het ziekenhuis! Daar voelde ik me toch zo trots, want we liepen lekker langs het bordje waarop stond dat honden niet naar binnen mogen, en we gingen toch naar binnen! Blijkbaar ben ik wel een heel belangrijke hond... Ik heb dan ook heel parmantig en ontzettend braaf, keurig 'naast' gelopen. Baasje kreeg wel twee keer te horen dat ik zo'n braaf hondje was. 
Maar telkens komt daarna meteen de vraag of ik niet veel te klein ben om hulphond te zijn. Gelukkig kan baasje dan steeds beter uitleggen waarom ik wel een uitzondering, maar wel degelijk geschikt ben. Ze vertelt dan dat ik heel fanatiek ben, en dat juist mijn kleine handzame formaatje voor haar heel handig is. Veel mensen begrijpen het dan wel. 
Soms krijg ik dan bijna een aai, maar dan duik ik snel weg. Ik heb steeds beter in de gaten dat ik op die momenten gewoon hard aan het werk ben en dus op baasje moet focussen, en dan laat ik me niet meer afleiden. En daar gaat baasje dan heel blij van kijken :) 


Langzaam maar zeker werken we toe naar de basistest. Dat is een soort examen waarin mijn gehoorzaamheid wordt getest. Ik moet daarvoor bijvoorbeeld kunnen zitten, liggen en komen op commando, twee minuten op mijn plaats blijven, langs andere honden lopen zonder ernaartoe te gaan, netjes naast lopen, dat soort dingen. 
We zijn heel goed aan het trainen hiervoor, en ik heb heus wel in de gaten dat ik nu echt mijn best moet doen. Baasje ook: ze gaat er heel serieus mee om, en dat merk ik, dus ben ik extra braaf. 
Tegenwoordig hoeft de riem al niet eens meer vast aan de gentle leader. Baasje doet hem nog wel bij me om, maar de riem gaat aan mijn halsbandje, en ik loop alsnog prachtig naast. Knap toch? 


Nog een paar leuke foto's om mee af te sluiten: 

Kroelen met die lieve tante Mellie 

Net als baasje houd ik van warme plekjes en dekentjes 

Nieuw beertje is mijn grote trots! 

Lief baasje, ik vertrouw jou volledig 

Kroelen met ome Snow 

Hopelijk kunnen we jullie snel ons leuke filmpje laten zien, dus: tot dan! 


Pootje van Happy