donderdag 25 december 2014

Inhaalbericht week 13/14/15/16: Vrouwtjes liefste meisje!

Hallo allemaal! 

Het is veel te lang geleden dat ik mijn laatste berichtje hier typte. Dat komt, omdat vrouwtje de afgelopen tijd heel druk is geweest en daardoor vaak weg was. En omdat ik pootjes heb, heb ik vrouwtjes hulp wel nodig bij het typen. Kijk, ik kan best typen, maar dan krijg je meer iets in de richting van ogilfutald ulshxgxosudlzfijdir (ja ja, live door mij getypt!!) en ik snap dan natuurlijk wel wat er bedoeld wordt, maar jullie niet, en daarom helpt vrouwtje mij altijd. 

Zoals ik al zei, is vrouwtje de afgelopen tijd behoorlijk druk geweest. Dat betekende dat ze vaak weg moest. En dan ging ik logeren bij Party en zijn vrouwtje.
Het vrouwtje van Party heeft een heel erg lekkere stoel. Daar legt ze vaak een kleedje in, zodat ik daar lekker op kan liggen. Zie je? Ik lijk net een koningin!


Party's vrouwtje verwende mij heel erg, maar toch was ik altijd heel erg blij als ik mijn eigen vrouwtje weer zag. Vrouwtje en ik horen nou eenmaal bij elkaar!





Tussen Party en mij gaat het al steeds beter. Soms zijn we nog wel een beetje jaloers op elkaar, vooral als vrouwtje aandacht geeft aan Party, of Party's baasje aandacht aan mij. Maar we zijn inmiddels al zover dat we gezellig naast elkaar op de achterbank van de auto kunnen liggen, of zelfs samen bij vrouwtje op de bank! 



Of natuurlijk samen gezellig kroelen slash stoeien met Party's baasje! 


Knuffelen is nog steeds een van mijn favoriete bezigheden. Dat doe ik dan ook met iedereen, of het nou vrouwtje is, visite, Party's vrouwtje, of gewoon een wildvreemde...! 




Ik word dus vriendjes met bijna iedereen. Soms vind ik het nog wel lastig als er een nieuw iemand binnenkomt, om niet de longen uit mijn lijfje te blaffen. Maar vrouwtje en ik maken steeds meer vorderingen op dat gebied. Vooral als vrouwtje zegt dat ik achter haar moet gaan staan, voel ik me een stuk veiliger en blaf ik veel minder. Inmiddels vind ik het commando 'achter' dan ook zo leuk, dat ik het zelfs regelmatig doe als vrouwtje er niet om vraagt! Knap van mij, hè?! 

Zoals jullie waarschijnlijk al van mij weten, houd ik erg van lekker warme plekjes. Die zoek ik zelf op, zowel binnen als op een vreemde plek. Binnen lig ik graag boven de kachel, onder vrouwtjes dekens of in het zonnetje, buitenshuis zoek ik mijn warme plekjes waar ik ze maar kan vinden. Op vrouwtjes jas, bijvoorbeeld. Vrouwtje heeft dat heus wel in de gaten, en dus heeft ze me beloofd dat ze in het nieuwe jaar vaker een mandje voor mij zal meenemen naar school. Natuurlijk heb ik haar daar een lekkere natte kus voor gegeven...! 




Lieve allemaal, tot slot wil ik jullie allemaal een heel fijn Kerstfeest toewensen. Vrouwtje wilde een foto maken waarop ik een kerstmuts op had, maar ja, zo'n kerstmuts, daar kun je veel beter mee spelen dan op je kop hebben... toch? Dus had ik hem binnen vijf minuten kapot... 
Dan doe ik het maar zo: 
Fijne Kerstdagen allemaal!! 

Veel likjes, 
Happy 


zondag 30 november 2014

Week 12: Een echte hulphond-in-opleiding!

Hallo allemaal!

Deze week was voor mij weer een leuke week. Het vrouwtje was best druk: ze moest erg vaak naar school, en dan mocht ik weer mee! Dat is wel het grootste voordeel van niet loops zijn, hoor: dan hoef je niet meer thuis te blijven. Ik vind dus wel dat vrouwtje in haar vorige blog gelijk had, toen ze zei dat dit mijn laatste loopsheid was. O, vrouwtje zegt dat daar nog wel iets voor moet gebeuren. Geen idee wat, maar ik vind het prima. Voorlopig mag ik in elk geval weer lekker mee naar school.

De les die vrouwtje op woensdag heeft, duurt altijd best lang. En er zijn, naast vrouwtje, maar drie andere mensen in dat hele grote lokaal. Vrouwtje geeft mij dan meestal 'vrij': dan gaat de riem af en mag ik lekker door het lokaal snuffelen en de aandacht van die andere mensen proberen te trekken. Ik zeg bewust proberen, want ik krijg die aandacht eigenlijk bijna nooit. Zou dat aan mijn tuigje liggen...? Behalve als vrouwtje tegen die mensen zegt dat het mag, dan gaan ze me aaien en kwispel ik mijn staartje er bijna af!
Maar al snel ga ik dan weer lekker rustig liggen en half slapen, half vrouwtje in de gaten houden. Soms eet ik dan een paar brokjes, die zet vrouwtje vaak voor mij neer, of ik drink wat water, maar over het algemeen lig ik gewoon lekker te liggen, zonder dat vrouwtje dat hoeft te zeggen. Knap van mij, toch?


's Avonds mocht ik mee naar het orkest van vrouwtje. Daar was ik al eens eerder geweest, toen gingen de mensen een hoop praten en rondlopen, maar nu was het anders. Vrouwtje ging samen met die andere mensen muziek maken, en dat ging HARD joh, met zoveel instrumenten! Ik vond het niet eng, maar wel een beetje raar. Al die mensen hadden meer aandacht voor hun instrument dan voor mij. En hoe kan dat nou, met mijn lieve koppie...?
Wat ook raar was, was dat ik lastig aan 'mijn' kant van vrouwtje kon. 'Mijn' kant, dat is rechts. Rechts lig en loop ik bijna altijd, behalve op de bank (dan zit vrouwtje aan de rechterkant van de bank, dus dan lig ik links) of als ik uitgelaten word aan de lange lijn (dan mag ik van vrouwtje alle kanten op die ik wil: voor, achter, links, rechts... en daar maak ik goed gebruik van!). Maar nu zat er rechts van vrouwtje een andere vrouwtje. Wel een lief vrouwtje, hoor, maar ik kende haar nog niet zo goed, en vrouwtjes rolstoel stond heel dicht naast de stoel van dat andere vrouwtje, zodat ik er niet heel makkelijk tussen paste. (Vrouwtje weet nu dat dat niet slim is van haar, en dat ze volgende keer gewoon genoeg ruimte voor mij tussen de stoelen laat. Dat is veel comfortabeler, zowel voor mij als voor haar, want rechts is haar beste hand, zodat ze mij makkelijker kan aaien of iets lekkers kan geven. Zo leert vrouwtje steeds met mij mee!) Toen heb ik maar genoegen genomen met de tas van vrouwtje, die schuin rechts voor haar lag. Die lag trouwens prima!


Donderdag was Party's vrouwtje jarig, en dat betekende dat ik mee mocht naar het restaurant! Dat was leuk, maar wel moeilijk voor mij, omdat ik zoveel lekkere luchtjes rook... Ik bleef wel braaf onder de tafel. Eerst liep ik nog wel een beetje te drentelen, vrouwtje maakte daar een filmpje van, maar die plaats ik hier niet. En dat is, omdat ik later nog véél braver werd: ik ging uit mezelf rustig onder de tafel liggen! Op de eerste foto zie je mij toen ik net lag: voorpootjes naar voren, en alert op elke beweging van vrouwtje. De tweede foto is een kwartiertje later genomen, ik had me toen lekker een beetje opgekruld en lag op mijn zij, mijn oogjes nog wel open, maar niet meer zo alert op elke beweging van vrouwtje. Kijk, bewegingen zijn belangrijk om in de gaten te houden natuurlijk, maar sommige bewegingen betekenen niks belangrijks. De belangrijkste zijn: als vrouwtje de rolstoel van de rem haalt, als ze iets lekkers voor me pakt, of als ze haar benen over elkaar doet. Dat betekent: opletten! Maar verder kun je gewoon rustig blijven liggen, dat heb ik al geleerd.



En vrijdag was het dan zover: toen kwam mevrouw Erika op bezoek! Ik had haar natuurlijk al een tijdje niet gezien, dus ik moest wel weer even aan haar wennen (beetje blaffen, beetje snuffelen), maar al snel was het weer helemaal goed.
We hebben héél veel geleerd: 'zit', 'af', 'yes' (dat is een leuk woordje, want daarna krijg je altijd iets lekkers!), 'no' (minder leuk woordje, maar als ik dat hoor en ik kijk vrouwtje aan, dan volgt er alsnog 'yes' en een lekkertje, dus héél vervelend is het nou ook weer niet)... We deden ook een oefening waarbij ik mijn trainingsriem aan had, dat is een riem waar elastiek in zit, zodat, als ik een beetje trek, mijn vrouwtje niet meteen helemaal meegetrokken wordt. Die riem deed mevrouw Erika (en later vrouwtje) onder hun voet, heel strak. Daardoor moest ik mijn kopje heel onhandig houden, omdat de riem anders te strak zat. Ik deed een beetje trekken, en daarna heel veel nadenken (dat is mijn leermanier, zegt mevrouw Erika: ik ben introvert en ga dus, in plaats van protesteren, blaffen, trekken of piepen, meteen heel veel nadenken), tot ik uiteindelijk ging liggen. Daarop volgde een heel uitbundige 'yes!' en een lekkertje. Oohhh, dát was dus de bedoeling! Toen we het nog een keer deden, hoefde ik al veel minder lang na te denken.
De 'af' zie je op onderstaand filmpje. Dat is een ander filmpje dan op Facebook (voor de mensen die vrouwtje daar volgen), omdat vrouwtje zegt dat op dit filmpje haar kont minder dik lijkt... Wat kunnen mensen toch moeilijk doen, vind je ook niet?!


En we kregen ons officiële hulphond-in-opleiding-pasje. Nu mogen we echt overal samen naar binnen! Herkennen jullie de foto nog?


Sinds vrijdag trainen we elke dag een paar keer. Soms met lekkertjes, soms 'gewoon' met brokjes, maar die zijn lekker genoeg om er wat voor te doen. Hele maaltijden 'jagen' we er samen zo doorheen, en we knuffelen wat af! Vrouwtje knuffelt mij tijdens het trainen alleen als ik daar zelf om kom vragen, en na een tijdje zegt ze dan: 'genoeg', en dan gaan we weer verder met trainen. Vaak probeer ik dan of ik niet nog even verder kan kroelen, maar vrouwtje trapt er niet in. Jammer, hoor!
Na het trainen moet ik altijd wel even uitrusten. Dan ga ik lekker liggen slapen. En weet je wat ik dan doe...? Dan ga ik 'kletsen' in mijn slaap! Vrouwtje vindt dat heel schattig, ze zegt dat het mijn manier is om te verwerken wat ik net allemaal heb gedaan. Een goed teken, dus ga ik er lekker mee door :-)


Soms verwent vrouwtje mij nog extra, door me toe te dekken met een lekkere warme handdoek. Die knuffel ik dan helemaal om me heen, en daarna stop ik mijn neusje eronder om lekker te slapen!


Nou, ik heb weer een hoop beleefd, hè? Vinden jullie me geen knapperd?!

Tot volgende week!
Veel pootjes,
Happy

maandag 24 november 2014

Week 11: ik ben een schoonheid!

Hallo allemaal!

Nou, hè hè, ik geloof dat de loopsheid er weer op zit. Tenminste, vrouwtje kan mij inmiddels weer gewoon lekker over mijn rugje kriebelen zonder dat ik mijn staartje opzij trek. Of nou ja, soms doe ik dat nog wel. Maar ja, dan aait vrouwtje mij ook zóóó lekker... Laatste restje loopsheid, zullen we maar zeggen.
Vrouwtje zegt dat dit meteen mijn allerlaatste loopsheid was. Vind ik niet erg, hoor. Want als ik loops ben, moet ik thuis blijven als vrouwtje naar school of naar de winkels gaat, en als ik dus niet meer loops word, dan mag ik gewoon altijd mee. Veel beter toch?!

Afgelopen donderdag heeft Party's baasje mij lekker in badje gestopt. Of eigenlijk in de douche. Eerst durfde ik niet zo goed, want als vrouwtje in de douche gaat, wordt het altijd zo nat. En dan krijg ik natte kouwe pootjes. En da's niet leuk!
Maar vrouwtje ging op de grond erbij zitten, en ze tilde me zomaar naar binnen! Party's baasje had al lekker warm watertje voor mij gemaakt, en hij deed heel lief en voorzichtig met mij, zodat ik langzaam aan het water kon wennen. En ik zal je vertellen: stiekem is het best lekker! Fijn warm op mijn rugje, en het kriebelt ook nog eens, die straal. Twee vliegen in één klap! Alleen de shampoo was een beetje erg koud op mijn rugje.
Vrouwtje heeft heel lief tegen me gepraat, maar ondertussen moest ik wel in de douche blijven van haar. Jammer hoor, anders had ik de keukenvloer voor haar kunnen dweilen met al die natte haartjes van mij!
Deze foto's maakte vrouwtje van mij toen ik lekker in badje was. Zie je mijn lieve tongetje op die eerste foto? Daar probeer ik watertjes uit de douche op te drinken!





Toen ik onder de douche was, noemde vrouwtje mij ineens zomaar een mager wichtje. Ik wist niet zo goed wat ik daarvan moest denken... Ik kan het toch niet helpen dat al mijn haartjes nat waren en dat ik daardoor een dun hondje leek? En het was vrouwtje d'r eigen schuld... 
Maar toen ik eenmaal droog en schoon rondjes aan het rennen was in de huiskamer, noemde ze mij opeens een 'schoonheid'. Dat klonk beter! Ik heb haar er een lekkere natte (mijn haartjes waren nog vochtig) kus voor gegeven! 

Ik zei het al: ik ga graag met vrouwtje mee naar school of naar de winkels. Dat thuis zitten van de afgelopen twee weken was dan ook niets voor mij. Ik deed vaak de hele dag in de vensterbank liggen en wachten op vrouwtje. O ja, en soms een beetje blaffen als er een fiets voorbij kwam. Of een vogel. Of een kat. Of een boomblaadje. Of niks. Gewoon blaffen, dus. 
En slapen deed ik dan weer als vrouwtje thuis kwam. Soms alleen, dan zat vrouwtje op de computer, en soms sliepen vrouwtje en ik samen. 
Slapen kan ik altijd en overal, kijk maar: 




Op de laatste foto lig ik lekker warm in het richeltje tussen vrouwtjes been en de leuning van de bank, maar ondertussen moet ik natuurlijk vrouwtje wel in de gaten houden (ik ben tenslotte een hulphond in opleiding!), en dus draai ik dan mijn kopje helemaal om. Voor de duidelijkheid: mijn voorpootjes liggen achter mijn koppie. En dan kijk ik vrouwtje zo aan, net zolang tot ze zegt dat het goed is, en dan slaap ik weer verder. 
Heel vaak doe ik tegenwoordig vrouwtje 's avonds ook 'helpen'. Dan gaan we naar boven (vrouwtje zegt dan: 'Ga je mee naar bedje?' en dan sta ik al onderaan de trap te dansen), dan wacht ik (meestal) netjes tot vrouwtje zegt dat ik op bedje mag, maar dan moet zij vaak nog van alles doen: pilletjes nemen, oordopjes in, braces om, lippenbalsem op, wekker zetten... Vaak 'help' ik haar dan al een beetje door haar kussen voor haar op te warmen, kijk maar, zo. Eerst even een paar keer draaien, en lekker haartjes maken op vrouwtjes kussen, en dan: plof! En vrouwtje ziet zelf maar hoe ze me er dan nog vanaf krijgt...! :) 



En hoera, vandaag mocht ik weer mee naar school! Ik moest wel weer eventjes wennen aan het autorijden, maar ik heb maar vijf minuutjes gepiept en toen we op de snelweg zaten, was het alweer over. Vrouwtje maakte het me wel een beetje extra moeilijk vandaag: ik mocht niet lekker voor haar uit rennen, maar ze hield elke keer mijn lijn kort en dan zei ze: 'naast', en dan moest ik netjes naast de rolstoel lopen. Maar vrouwtje, hoe kan dat nou als je zo enthousiast bent, en zoveel nieuwe geurtjes ruikt, en zoveel leuke mensen ziet, en en en...! 
Wat ik al wel heel goed kan, is 'achter'. Als vrouwtje dat zegt, dan betekent dat dat zij eerst door een deur gaat en dan pas ik. Ik denk dat ze dat doet om mij te beschermen: dat ze dan controleert of er geen enge grote spannende dingen achter de deur zijn of zo. Dat vind ik wel lief van haar, dus daar luister ik (bijna) altijd netjes naar. Behalve bij de lift, want die vind ik zo leuk! Waarom, dat weet ik zelf eigenlijk ook niet, maar ik wil altijd graag in een lift. Ik kan dan niet wachten tot de deur opengaat en ik erin mag, en dat laat ik duidelijk horen: 'ieuw-ieuw-ieeeeeeuw!' 
In de klas lag ik vandaag in mijn relaxhouding: met één voorpootje onder mijn buikje. Vrouwtje vond dat heel knap van mij, en probeerde er heel vaak een foto van te maken, maar ja, ze had ook lekkertjes, dus zodra ze naar mij keek, stond ik alweer blij te kwispelen naast haar rolstoel! 
Uiteindelijk heeft ze één foto kunnen maken, en dat is deze geworden. 


Aankomende vrijdag hebben we onze eerste officiële training van mevrouw Erika. Hopelijk krijgen we dan ook de officiële labels van de stichting, waarop staat dat ik een assistentiehond-in-opleiding ben, en ons legitimatiepasje. 
Duimen jullie mee dat het goed gaat?! 

Veel lieve pootjes, 
Happy 

PS: O ja, houden jullie de acties op onze Facebook-pagina nog in de gaten? We zijn nog steeds hard op zoek naar restjes kaarsvet, en als je tips hebt voor ons om centjes in te zamelen, horen we dat heel graag!!

maandag 17 november 2014

Week 10: kroelen en lachen

Hallo allemaal!

Ik zei het vorige week al; ik ben loops geworden.
Maar wat jullie, en vrouwtje, niet wisten, is dat ik stiekem al een paar daagjes eerder loops geworden ben, maar ik het gewoon niet heb laten merken. Vrouwtje zegt dat ze, als ze er nu over nadenkt, al wel een paar dagen vond dat ik me opvallend veel waste en heel aanhankelijk was. Nou, dat is dus daarom!
Dat betekent gelukkig wel dat ik nu al een stapje verder ben in mijn loopsheid, en dat houdt in dat ik geen drupjes meer verlies (en dus niet meer dat idiote broekje aan hoef!), dat ik regelmatig bij mensen die op bezoek kom even controleer of ze niet stiekem een reutje zijn door met mijn staart opzij voor hun benen te gaan staan, dat ik weer bij vrouwtje in bedje mag slapen zonder vervelende handdoek waar ik op moet blijven, en dat ik jaloers ben op alles wat vrouwtje aandacht geeft behalve mij. En dat betekent dan weer dat ik bovenop de laptop sta tijdens het typen van dit berichtje. Vrouwtje vindt het niet zo handig, zegt ze, maar het leuke is dat ik toch altijd weer een lekker kriebeltje krijg als ik zo'n stunt uithaal.

Dat loops zijn is wel vermoeiend, hoor... Ik heb ook niet zo'n honger als anders (behalve natuurlijk als vrouwtje mij een dentastick of een lekkertje geeft, maar brokjes zijn niet zo interessant). Eerst maakte vrouwtje zich daar wel een beetje zorgen om, maar nu zegt ze dat het wel weer goed met me komt.
Tot die tijd spaar ik veel energie uit door lekker veel te kroelen, en daar heeft het vrouwtje deze foto's van gemaakt:


Ik lag hier heerlijk in het zonnetje en had eigenlijk geen zin om mijn oogjes open te doen, vandaar mijn schele koppie...


Vaak prop ik mezelf in het holletje tussen vrouwtjes been en de leuning van de bank. Op die manier kan mijn neusje precies over de rand van de bank hangen, zodat ik lekker kan liggen en toch alles in de gaten houden.




Zondag had vrouwtje een heel slechte dag (dat kun je misschien wel zien aan haar niet echt wakkere hoofd...), we hebben toen heel veel geknuffeld op de bank. Telkens als vrouwtje wilde opstaan of rechtop gaan zitten, probeerde ik dat tegen te houden door zo bovenop haar te gaan liggen. Inmiddels weet ik dat dat mij niet alleen een beloning oplevert, maar dat het ook gewoon heel lekker ligt, dus soms doe ik het de laatste tijd ook als ik niet echt merk dat vrouwtje moe is, maar als ik gewoon zin in knuffelen heb...

Ook werd deze week mijn nieuwe hulphondentuig bezorgd! Het is knalgeel, vrouwtje zegt dat ik dan lekker opval. Het is wel groter dan mijn vorige tuigje (vrouwtje zegt dat dat handiger is omdat de labels er dan beter op kunnen), dus ik moest er wel even aan wennen, maar vrouwtje heeft hem helemaal mooi passend gemaakt en inmiddels loop ik er heel netjes mee en voel ik me best een beetje een mooi meisje met mijn stoere tuig.
Vrouwtje zou vrouwtje niet zijn als ze het tuig niet zelf nog een klein beetje aangepast had... Ze heeft het zwarte handvat dat je op de foto's op mijn rugje ziet zitten, eraf gesloopt, zodat op die plek nog een extra label kan, waarop staat: 'Niet afleiden'. Dat is handig, zegt ze. Dat snap ik wel, ik ben natuurlijk zo lief, mensen moeten een extra geheugensteuntje hebben dat ze mij niet mogen aaien!



Zien jullie trouwens dat ik ook al steeds beter leer om mooi naar de camera te kijken? Ik leg mijn oortjes niet meer plat, en ik houd vaak mijn kopje een beetje scheef, zodat vrouwtje heel mooie foto's van mij krijgt. Knap, hè?

Deze week moest ik heel vaak alleen thuisblijven. Vrouwtje had een beveiligingscamera gekocht die verbonden was met haar telefoon, waarmee ze mij mooi in de gaten kon houden. Soms als vrouwtje niet thuis was, begon dat ding ineens te draaien of geluidjes te maken, en soms hoorde ik zelfs vrouwtjes stem erdoorheen! Ik snapte er niet zoveel van, dus mijn verbaasde blik was goud waard. Helaas was de kwaliteit van de camera niet goed genoeg voor een foto of filmpje.
We maken het goed met deze video:


Doei lieve lezers, tot volgende week!
Likje van Happy

(zie je mijn lekkere tongetje?!)

zondag 9 november 2014

Week 9: loops, én hoera!

Vrouwtje en ik hebben daarnet even overlegd of we nog wel bij elk blog de week erbij moeten zetten. Ik vond dat eigenlijk niet meer zo nodig, want ik weet toch zeker dat ik hier blijf wonen, maar van vrouwtje moet ik het erbij blijven zetten, omdat ze gewoon zo blij is dat ik bij haar ben, en ze de weken wil tellen, en omdat het lijkt alsof ik er al veel langer dan negen weken ben, zegt ze. 
En eigenlijk ben ik dat wel met haar eens. Elke week bij vrouwtje is een feest, dus laten we die weken dan maar mooi blijven tellen, zodat we elkaar eraan herinneren hoe blij we met elkaar zijn. 

Zo, en na dit filosofische begin, heb ik ontzettend leuk nieuws! 
Afgelopen vrijdag kwam er een mevrouw op bezoek. Erika, heette ze. Een nieuw iemand, dus natuurlijk moest ik even blaffen, maar het was een hele lieve mevrouw, zo lief dat ik bijna meteen al naast haar op de bank durfde te liggen. 
Vrouwtje en zij deden heel veel praten. Waarom mensen dat zo vaak doen, heb ik nooit echt begrepen... Tegen mij zegt vrouwtje hele korte woordjes en ik snap haar prima, maar mensen onderling doen niet aan korte woordjes, volgens mij. 
Vrouwtje was best een beetje zenuwachtig, en dat merkte ik de hele ochtend al, maar naarmate mevrouw Erika er langer was, werd dat minder en kon ik rustiger liggen. 
Op een gegeven moment wilde mevrouw Erika mij optillen, ze geloofde niet dat ik zo'n grote meid ben dat ik wel zes kilo weeg, dus dat moest ze even checken. Ik vond dat niet zo leuk, want zo goed ken ik haar tenslotte nog niet, dus ik zette me een beetje schrap. Maar later bedacht ik dat ik haar toch wel lief vond, en toen ging ik het 'goedmaken': ik kroop met mijn pootjes op haar schoot en legde mijn kopje op haar been. Lief van mij, hè? 
En na twee uurtjes met elkaar gepraat te hebben (vrouwtje praatte het meest, trouwens), werd het goede nieuws bekend gemaakt: ik word officieel een hulphond! 28 november gaan we voor het eerst echt trainen, en ondertussen blijft vrouwtje met mij de gehoorzaamheid oefenen op school en bij de winkels. Ik ben erg benieuwd wat ik allemaal ga leren! 
Vrouwtje is heel erg blij, en dus ben ik ook blij. We hebben het samen gevierd op de bank met een uitgebreide knuffelsessie, en daarna een slaapje, want we waren allebei 'hondsmoe'... 
's Avonds heeft Party's vrouwtje van ons deze mooie foto gemaakt voor op ons legitimatiepasje. Zie je hoe blij we allebei zijn? 


Verder had ik een beetje een eigenwijs weekje. (dat kwam omdat ik loops aan het worden was, maar dat kon vrouwtje natuurlijk niet weten, en ik kon het haar jammer genoeg niet vertellen...) Luisteren deed ik wel, maar dan pas na de derde of vierde keer dat vrouwtje een commando gaf. Ik vind dat zelf niet zo erg: luisteren is luisteren, maar vrouwtje denkt daar anders over. Ze wordt niet boos of zo, hoor, maar ze beloont me dan wel minder uitbundig dan als ik snel luister. Toch maar eens nadenken of ik misschien niet beter moet gaan luisteren, dan krijg ik vast ook meer lekkertjes... 
Deze foto laat een beetje zien hoe eigenwijs ik was: nee vrouwtje, ik wil écht niet leuk op de foto! 


En tsja, toen bleek vrijdagavond dat ik toch loops geworden was. Vrouwtje dacht het vrijdag al wel: Party was veel te geïnteresseerd in mij... Hij wou telkens met zijn neusje onder mijn staart, maar dat mocht niet van mij. Kom nou, eventjes geduld, kleine kerel! Over een paar daagjes mag je van mij puppy's met me maken (als vrouwtje dat niet wil, dan zal ze goed haar best moeten doen!). 
Loops zijn is behoorlijk vermoeiend, ik snoezel veel, liefst tegen vrouwtje of tegen de kussens aan. Ik heb trouwens al een puppy: de knuffelaap die ik van Party's baasje en vrouwtje kreeg, is nu mijn baby. Ik sleep hem overal mee naartoe, ik lik hem af (en heb daarna pluisjes in mijn drolletje...) en ik knuffel ermee op de bank. Hij moet ook mee naar bed, maar dan moet hij wel op de grond naast het bed slapen. 
Ik houd mezelf heel goed schoon, vrouwtje is supertrots op me! We knuffelen heel veel, en vaak doet ze haar arm om mijn rugje heen als ik naast haar op de bank lig. Alleen met mijn aap mag ze niet kroelen, die is van mij, en ik bescherm hem heel goed! 
Hier wat kroelfoto's: 




Kroelen met Party's vrouwtje doe ik ook, en dan liefst als we samen op de bank een film kijken. Kijk eens hoe dicht Party en ik al bij elkaar liggen! Vrouwtje zegt dat het wel goed komt met ons! 


Vaak als vrouwtje lesgeeft, ga ik op de leuning van de bank liggen. Dan ben ik lekker hoog (want al die leerlingen zijn veel groter dan vrouwtje, daar moet ik wel aan wennen!) en heb ik mooi overzicht op alles. 
In het begin let ik dan heel goed op vrouwtje, zo hoort dat natuurlijk ook, maar na verloop van tijd leg ik toch lekker mijn koppie neer. Natuurlijk wel met mijn oogjes open, want vrouwtje moet in de gaten gehouden worden! 
En daar komen dan dit soort leuke foto's uit: 



Mooi meisje ben ik, hè? 

Vandaag hebben we iets nieuws gedaan: 'naast' lopen. Normaal deed vrouwtje de trainingsriem altijd aan haar been vastmaken, zodat ik voor haar uit liep, maar nu had ze hem achteraan de rolstoel vastgemaakt. Dat maakte de riem een stuk korter, en dat was wel raar voor mij, hoor! Maar vrouwtje zegt dan: 'achter', en dat zegt ze binnen ook altijd als zij eerst door de deur moet en dan ik pas. Ik geloof dat ik wel snap wat ze dan bedoelt, maar ik weet het niet helemaal zeker. Moet ik dan echt dat hele stuk achter vrouwtje lopen? Soms zegt ze: 'naast', maar daar snap ik geen biet van. Ik kijk dan heel lief en heel onzeker, en ga met mijn pootjes tegen de rolstoel staan (misschien krijg ik dan wel een lekkertje?), en dan moet vrouwtje lachen en krijg ik een kriebeltje op mijn kop. 
Misschien moet mevrouw Erika mij maar eens goed uitleggen wat 'naast' nou weer betekent! 

Tot volgende week allemaal! 
Veel pootjes van mij! 

zaterdag 1 november 2014

Week 8: Een echte stoere, dappere meid!

Hallo allemaal!

Het is al wel een beetje heel erg laat, maar vrouwtje en ik konden niet slapen (of eigenlijk kon vrouwtje niet slapen en hield ze mij wakker, want ik kan eigenlijk altijd wel slapen als ik de kans krijg...), dus besloten we maar weer naar beneden te gaan om een blogje te schrijven.
Hopelijk zijn we straks moe genoeg en kunnen we lekker naar bedje!

De afgelopen week was een drukke, spannende, maar vooral heel leuke week voor mij. En dat kwam vooral doordat ik héél vaak mee mocht met vrouwtje in de auto. Eigenlijk hoefde ik alleen vrijdag maar thuis te blijven!
Omdat vrouwtje mij alvast zoveel mogelijk aan nieuwe situaties en mensen wil laten wennen, omdat ik die straks (hopelijk) in mijn training tot hulphond ook ga tegenkomen, had ze toestemming gevraagd om mij mee te mogen nemen naar school. En die kreeg ze meteen, heel erg bedankt voor de mensen van ArtEZ Zwolle en Enschede!

Maandag was mijn allereerste schooldag, toen had vrouwtje twee lessen. Eerst waren we in een grote klas met veel mensen en een leraar die mij zowaar niet aaide (omdat hij mijn label las, knap hè?). Ik vond dat wel jammer, want ik bedelde net zo leuk om aandacht...
Vrouwtje had een plekje achterin de klas uitgezocht en een tasje gevuld met lekkertjes voor mij meegenomen. Dat was natuurlijk heel boeiend, maar al die mensen in de klas waren ook zo interessant... Dat was nog wel even moeilijk voor mij, hoor. Maar uiteindelijk heb ik me heel braaf gedragen en ben halverwege de les zelfs nog even in slaap gevallen tegen de jas van een klasgenootje van vrouwtje. Vrouwtje heeft toen deze mooie foto van mij gemaakt (zie je dat ik lekker tegen iemand anders jas aan lig?):


Daarna had vrouwtje nog een les: daar waren vier andere vrouwtjes die mij allemaal heel leuk vonden en aanhaalden (dat mocht van vrouwtje, omdat ik 'vrij' was op dat moment), en daarna gingen ze allemaal fluit spelen. Vrouwtje vond mij ontzettend knap, want ik zocht een mooi plekje midden in het lokaal, en vervolgens heb ik de rest van de les zo liggen luisteren: 


Dinsdag hebben we lekker rustig aan gedaan. 's Ochtends heb ik vrouwtjes hulp heel enthousiast begroet, ik wilde zelfs wel even kusjes geven (maar dat mocht helaas niet...)! 's Middags moest vrouwtje nog lesgeven, en natuurlijk mocht ik toen ook weer mee. Altijd gezellig, bij Party op visite, alleen moet ik nog wel een beetje leren dat ik dan niet altijd alle aandacht krijg van vrouwtje. Dat is lastig, want wat is er nou leuker dan aandacht? Daar ga ik dan heel hard om bedelen, en soms maak ik er wel eens een beetje ruzie om met Party. Vrouwtje zegt dat we dat nog even moeten afleren... 
Uitrusten ziet er bij ons ongeveer zo uit: 


Woensdag mocht ik 's middags weer mee naar school, leuk joh! Ik mocht loslopen in het lokaal, maar vrouwtje had weer dat lekkere tasje meegenomen, dus vaak was ik wel in de buurt van vrouwtje te vinden. Tussen de lessen door mocht ik zelfs eventjes mee in de kantine, waar ik heel veel aandacht kreeg van twee hele lieve vrouwtjes. Ze gingen zelfs helemaal voor mij op hun knieën zitten, zodat ik ze lekker goed kon aankijken en besnuffelen. Leuk was dat! Vrouwtje ging ook nog lekkere dingen eten, maar dat was helaas niet voor mij, ik moest het met mijn brokjes doen... Ik moet toch nog eens wat beter werken aan mijn smeltende blik, denk ik! 
's Avonds moest ik thuisblijven. Nu ik zo vaak mee was geweest met vrouwtje, was ik het daar natuurlijk helemaal niet mee eens, en dat heb ik duidelijk laten horen toen vrouwtje de deur achter zich dicht deed. Maar toen ze thuiskwam, had ze goed nieuws: komende woensdag mag ik 's avonds ook mee, en dan ga ik heel veel nieuwe mensen leren kennen! Vrouwtje zegt dat dat 'orkest' heet, maar ik snapte het niet helemaal. Ik wacht het maar gewoon af, vrouwtje zegt dat het leuk is, en het klinkt ook leuk, dus het komt vast goed! 

Donderdag mocht ik weer mee naar school. We hadden die nacht een beetje kort geslapen, omdat vrouwtje heel veel moest huiswerken de avond ervoor, dus heb ik veel gelegen in de klas. Ik word steeds meer een beroemde hond: zelfs vrouwtjes klasgenoten maken zo nu en dan al een leuke foto van mij! Uiteraard heb ik tussen het liggen door wel goed op vrouwtje gepast, én op haar tas: 


Vrijdag had het vrouwtje heel veel pijn. Dat merkte ik al toen ze wakker werd, en ik probeerde haar nog in bedje te houden, maar ze was heel eigenwijs en stond toch op. Daarna ging ze meteen op de vloer liggen, heel raar, met haar ogen dicht. Ik gaf haar heel veel kusjes, want ik snapte er niets van, het leek wel of ze weer in slaap was gevallen! Maar uiteindelijk werd ze weer wakker van mijn kusjes, ze is toen snel weer terug in bed gegaan, en daar was ik heel blij mee. Want ik moet toch goed voor vrouwtje zorgen, en dan is het heel handig als ze daar zelf ook een beetje bij helpt! 
's Middags ging ze toch weg, ook al had ze nog heel veel pijn. Ik heb haar duidelijk laten merken dat ik dat niet slim vond, eerst door heel eigenwijs in de keuken te blijven, ook al zei vrouwtje: 'Ga maar kamer' (wat ik normaal gesproken echt wel snap). Na een tijdje gooide ze een lekkertje in de kamer, tsja, toen maakte ze het me wel heel moeilijk... Toen ik naar het lekkertje toe ging, deed ze de deur dicht. Flauw, hè?! Toen ben ik maar heel verontwaardigd gaan staan piepen en blaffen voor het raam. 
's Avonds kwam Party's vrouwtje mij uitlaten. Dat was wel heel gezellig! Ik ben altijd erg blij als ik haar zie, en zij ook als ze mij ziet. Vrouwtje zelf zag ik ook nog eventjes, en ik wilde eigenlijk bij haar blijven, dus liep ik lekker niet mee toen Party's vrouwtje mij riep, maar ging ik precies de andere kant op. Ja, ik weet heus wel hoe ik duidelijk moet maken wat ik wil, hoor! 
Toen vrouwtje eindelijk thuis kwam, was ze heel erg moe, en zijn we snel naar bedje gegaan. Ik vond dat ze nu wel lang genoeg weg was geweest, dus ging ik zo bovenop haar buikje liggen, zodat ze niet meer weg kon: 


Zaterdag hebben we helemaal niks gedaan, behalve uitgerust, uitgerust en uitgerust. Vrouwtje had voor mij een 'lekker bakkie' gemaakt: met brokjes, een dentastick en een botje, en dat had ze mee naar boven genomen. Zodoende kon zij lekker op bed, en had ik wat te doen. Fijn joh! 
Vrouwtje had nog steeds veel pijn, dus heb ik goed voor haar gezorgd en haar fijn warm gehouden in bedje. Ik laat vrouwtje dan altijd merken dat ik echt wel in de gaten heb dat ze niet helemaal goed in haar vel zit: dan ben ik extra braaf, bijvoorbeeld met tuigje om doen of 'slaapjes' uit mijn oogjes halen, en ik geef haar héél veel kusjes. Overal, op haar handen, op haar nek, maar liefst gewoon midden op haar neus. Vrouwtje moet dan altijd heel hard lachen, ze zegt dan dat het kietelt, maar lachen is gezond, dus ik ga er gewoon mee door! 
Een paar foto's van onze rustdag: 




Voor alle mensen die nog willen helpen met centjes verdienen voor mijn training, deel ik nog een keertje de link naar onze Facebook-actiepagina: 
Bedankt voor alle hulp tot nu toe, we zijn er heel blij mee! 

Tenslotte nog even dit: jullie kunnen ons nog ergens mee helpen... 
Aanstaande vrijdag komt er iemand van de stichting die opleidingen tot hulphond verzorgt bij ons thuis, om te beoordelen of we echt geschikt zijn als hulphondenteam, en als dat gesprek goed gaat, kunnen we hopelijk al snel met de trainingen beginnen. 
Duimen jullie voor ons?! Mentale steun is óók heel belangrijk!
Bedankt!

Veel lieve pootjes, 
Happy