En eigenlijk ben ik dat wel met haar eens. Elke week bij vrouwtje is een feest, dus laten we die weken dan maar mooi blijven tellen, zodat we elkaar eraan herinneren hoe blij we met elkaar zijn.
Zo, en na dit filosofische begin, heb ik ontzettend leuk nieuws!
Afgelopen vrijdag kwam er een mevrouw op bezoek. Erika, heette ze. Een nieuw iemand, dus natuurlijk moest ik even blaffen, maar het was een hele lieve mevrouw, zo lief dat ik bijna meteen al naast haar op de bank durfde te liggen.
Vrouwtje en zij deden heel veel praten. Waarom mensen dat zo vaak doen, heb ik nooit echt begrepen... Tegen mij zegt vrouwtje hele korte woordjes en ik snap haar prima, maar mensen onderling doen niet aan korte woordjes, volgens mij.
Vrouwtje was best een beetje zenuwachtig, en dat merkte ik de hele ochtend al, maar naarmate mevrouw Erika er langer was, werd dat minder en kon ik rustiger liggen.
Op een gegeven moment wilde mevrouw Erika mij optillen, ze geloofde niet dat ik zo'n grote meid ben dat ik wel zes kilo weeg, dus dat moest ze even checken. Ik vond dat niet zo leuk, want zo goed ken ik haar tenslotte nog niet, dus ik zette me een beetje schrap. Maar later bedacht ik dat ik haar toch wel lief vond, en toen ging ik het 'goedmaken': ik kroop met mijn pootjes op haar schoot en legde mijn kopje op haar been. Lief van mij, hè?
En na twee uurtjes met elkaar gepraat te hebben (vrouwtje praatte het meest, trouwens), werd het goede nieuws bekend gemaakt: ik word officieel een hulphond! 28 november gaan we voor het eerst echt trainen, en ondertussen blijft vrouwtje met mij de gehoorzaamheid oefenen op school en bij de winkels. Ik ben erg benieuwd wat ik allemaal ga leren!
Vrouwtje is heel erg blij, en dus ben ik ook blij. We hebben het samen gevierd op de bank met een uitgebreide knuffelsessie, en daarna een slaapje, want we waren allebei 'hondsmoe'...
's Avonds heeft Party's vrouwtje van ons deze mooie foto gemaakt voor op ons legitimatiepasje. Zie je hoe blij we allebei zijn?
Verder had ik een beetje een eigenwijs weekje. (dat kwam omdat ik loops aan het worden was, maar dat kon vrouwtje natuurlijk niet weten, en ik kon het haar jammer genoeg niet vertellen...) Luisteren deed ik wel, maar dan pas na de derde of vierde keer dat vrouwtje een commando gaf. Ik vind dat zelf niet zo erg: luisteren is luisteren, maar vrouwtje denkt daar anders over. Ze wordt niet boos of zo, hoor, maar ze beloont me dan wel minder uitbundig dan als ik snel luister. Toch maar eens nadenken of ik misschien niet beter moet gaan luisteren, dan krijg ik vast ook meer lekkertjes...
Deze foto laat een beetje zien hoe eigenwijs ik was: nee vrouwtje, ik wil écht niet leuk op de foto!
En tsja, toen bleek vrijdagavond dat ik toch loops geworden was. Vrouwtje dacht het vrijdag al wel: Party was veel te geïnteresseerd in mij... Hij wou telkens met zijn neusje onder mijn staart, maar dat mocht niet van mij. Kom nou, eventjes geduld, kleine kerel! Over een paar daagjes mag je van mij puppy's met me maken (als vrouwtje dat niet wil, dan zal ze goed haar best moeten doen!).
Loops zijn is behoorlijk vermoeiend, ik snoezel veel, liefst tegen vrouwtje of tegen de kussens aan. Ik heb trouwens al een puppy: de knuffelaap die ik van Party's baasje en vrouwtje kreeg, is nu mijn baby. Ik sleep hem overal mee naartoe, ik lik hem af (en heb daarna pluisjes in mijn drolletje...) en ik knuffel ermee op de bank. Hij moet ook mee naar bed, maar dan moet hij wel op de grond naast het bed slapen.
Ik houd mezelf heel goed schoon, vrouwtje is supertrots op me! We knuffelen heel veel, en vaak doet ze haar arm om mijn rugje heen als ik naast haar op de bank lig. Alleen met mijn aap mag ze niet kroelen, die is van mij, en ik bescherm hem heel goed!
Hier wat kroelfoto's:
Kroelen met Party's vrouwtje doe ik ook, en dan liefst als we samen op de bank een film kijken. Kijk eens hoe dicht Party en ik al bij elkaar liggen! Vrouwtje zegt dat het wel goed komt met ons!
Vaak als vrouwtje lesgeeft, ga ik op de leuning van de bank liggen. Dan ben ik lekker hoog (want al die leerlingen zijn veel groter dan vrouwtje, daar moet ik wel aan wennen!) en heb ik mooi overzicht op alles.
In het begin let ik dan heel goed op vrouwtje, zo hoort dat natuurlijk ook, maar na verloop van tijd leg ik toch lekker mijn koppie neer. Natuurlijk wel met mijn oogjes open, want vrouwtje moet in de gaten gehouden worden!
En daar komen dan dit soort leuke foto's uit:
Mooi meisje ben ik, hè?
Vandaag hebben we iets nieuws gedaan: 'naast' lopen. Normaal deed vrouwtje de trainingsriem altijd aan haar been vastmaken, zodat ik voor haar uit liep, maar nu had ze hem achteraan de rolstoel vastgemaakt. Dat maakte de riem een stuk korter, en dat was wel raar voor mij, hoor! Maar vrouwtje zegt dan: 'achter', en dat zegt ze binnen ook altijd als zij eerst door de deur moet en dan ik pas. Ik geloof dat ik wel snap wat ze dan bedoelt, maar ik weet het niet helemaal zeker. Moet ik dan echt dat hele stuk achter vrouwtje lopen? Soms zegt ze: 'naast', maar daar snap ik geen biet van. Ik kijk dan heel lief en heel onzeker, en ga met mijn pootjes tegen de rolstoel staan (misschien krijg ik dan wel een lekkertje?), en dan moet vrouwtje lachen en krijg ik een kriebeltje op mijn kop.
Misschien moet mevrouw Erika mij maar eens goed uitleggen wat 'naast' nou weer betekent!
Tot volgende week allemaal!
Veel pootjes van mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten