Deze week was voor mij weer een leuke week. Het vrouwtje was best druk: ze moest erg vaak naar school, en dan mocht ik weer mee! Dat is wel het grootste voordeel van niet loops zijn, hoor: dan hoef je niet meer thuis te blijven. Ik vind dus wel dat vrouwtje in haar vorige blog gelijk had, toen ze zei dat dit mijn laatste loopsheid was. O, vrouwtje zegt dat daar nog wel iets voor moet gebeuren. Geen idee wat, maar ik vind het prima. Voorlopig mag ik in elk geval weer lekker mee naar school.
De les die vrouwtje op woensdag heeft, duurt altijd best lang. En er zijn, naast vrouwtje, maar drie andere mensen in dat hele grote lokaal. Vrouwtje geeft mij dan meestal 'vrij': dan gaat de riem af en mag ik lekker door het lokaal snuffelen en de aandacht van die andere mensen proberen te trekken. Ik zeg bewust proberen, want ik krijg die aandacht eigenlijk bijna nooit. Zou dat aan mijn tuigje liggen...? Behalve als vrouwtje tegen die mensen zegt dat het mag, dan gaan ze me aaien en kwispel ik mijn staartje er bijna af!
Maar al snel ga ik dan weer lekker rustig liggen en half slapen, half vrouwtje in de gaten houden. Soms eet ik dan een paar brokjes, die zet vrouwtje vaak voor mij neer, of ik drink wat water, maar over het algemeen lig ik gewoon lekker te liggen, zonder dat vrouwtje dat hoeft te zeggen. Knap van mij, toch?
's Avonds mocht ik mee naar het orkest van vrouwtje. Daar was ik al eens eerder geweest, toen gingen de mensen een hoop praten en rondlopen, maar nu was het anders. Vrouwtje ging samen met die andere mensen muziek maken, en dat ging HARD joh, met zoveel instrumenten! Ik vond het niet eng, maar wel een beetje raar. Al die mensen hadden meer aandacht voor hun instrument dan voor mij. En hoe kan dat nou, met mijn lieve koppie...?
Wat ook raar was, was dat ik lastig aan 'mijn' kant van vrouwtje kon. 'Mijn' kant, dat is rechts. Rechts lig en loop ik bijna altijd, behalve op de bank (dan zit vrouwtje aan de rechterkant van de bank, dus dan lig ik links) of als ik uitgelaten word aan de lange lijn (dan mag ik van vrouwtje alle kanten op die ik wil: voor, achter, links, rechts... en daar maak ik goed gebruik van!). Maar nu zat er rechts van vrouwtje een andere vrouwtje. Wel een lief vrouwtje, hoor, maar ik kende haar nog niet zo goed, en vrouwtjes rolstoel stond heel dicht naast de stoel van dat andere vrouwtje, zodat ik er niet heel makkelijk tussen paste. (Vrouwtje weet nu dat dat niet slim is van haar, en dat ze volgende keer gewoon genoeg ruimte voor mij tussen de stoelen laat. Dat is veel comfortabeler, zowel voor mij als voor haar, want rechts is haar beste hand, zodat ze mij makkelijker kan aaien of iets lekkers kan geven. Zo leert vrouwtje steeds met mij mee!) Toen heb ik maar genoegen genomen met de tas van vrouwtje, die schuin rechts voor haar lag. Die lag trouwens prima!
Donderdag was Party's vrouwtje jarig, en dat betekende dat ik mee mocht naar het restaurant! Dat was leuk, maar wel moeilijk voor mij, omdat ik zoveel lekkere luchtjes rook... Ik bleef wel braaf onder de tafel. Eerst liep ik nog wel een beetje te drentelen, vrouwtje maakte daar een filmpje van, maar die plaats ik hier niet. En dat is, omdat ik later nog véél braver werd: ik ging uit mezelf rustig onder de tafel liggen! Op de eerste foto zie je mij toen ik net lag: voorpootjes naar voren, en alert op elke beweging van vrouwtje. De tweede foto is een kwartiertje later genomen, ik had me toen lekker een beetje opgekruld en lag op mijn zij, mijn oogjes nog wel open, maar niet meer zo alert op elke beweging van vrouwtje. Kijk, bewegingen zijn belangrijk om in de gaten te houden natuurlijk, maar sommige bewegingen betekenen niks belangrijks. De belangrijkste zijn: als vrouwtje de rolstoel van de rem haalt, als ze iets lekkers voor me pakt, of als ze haar benen over elkaar doet. Dat betekent: opletten! Maar verder kun je gewoon rustig blijven liggen, dat heb ik al geleerd.
En vrijdag was het dan zover: toen kwam mevrouw Erika op bezoek! Ik had haar natuurlijk al een tijdje niet gezien, dus ik moest wel weer even aan haar wennen (beetje blaffen, beetje snuffelen), maar al snel was het weer helemaal goed.
We hebben héél veel geleerd: 'zit', 'af', 'yes' (dat is een leuk woordje, want daarna krijg je altijd iets lekkers!), 'no' (minder leuk woordje, maar als ik dat hoor en ik kijk vrouwtje aan, dan volgt er alsnog 'yes' en een lekkertje, dus héél vervelend is het nou ook weer niet)... We deden ook een oefening waarbij ik mijn trainingsriem aan had, dat is een riem waar elastiek in zit, zodat, als ik een beetje trek, mijn vrouwtje niet meteen helemaal meegetrokken wordt. Die riem deed mevrouw Erika (en later vrouwtje) onder hun voet, heel strak. Daardoor moest ik mijn kopje heel onhandig houden, omdat de riem anders te strak zat. Ik deed een beetje trekken, en daarna heel veel nadenken (dat is mijn leermanier, zegt mevrouw Erika: ik ben introvert en ga dus, in plaats van protesteren, blaffen, trekken of piepen, meteen heel veel nadenken), tot ik uiteindelijk ging liggen. Daarop volgde een heel uitbundige 'yes!' en een lekkertje. Oohhh, dát was dus de bedoeling! Toen we het nog een keer deden, hoefde ik al veel minder lang na te denken.
De 'af' zie je op onderstaand filmpje. Dat is een ander filmpje dan op Facebook (voor de mensen die vrouwtje daar volgen), omdat vrouwtje zegt dat op dit filmpje haar kont minder dik lijkt... Wat kunnen mensen toch moeilijk doen, vind je ook niet?!
En we kregen ons officiële hulphond-in-opleiding-pasje. Nu mogen we echt overal samen naar binnen! Herkennen jullie de foto nog?
Sinds vrijdag trainen we elke dag een paar keer. Soms met lekkertjes, soms 'gewoon' met brokjes, maar die zijn lekker genoeg om er wat voor te doen. Hele maaltijden 'jagen' we er samen zo doorheen, en we knuffelen wat af! Vrouwtje knuffelt mij tijdens het trainen alleen als ik daar zelf om kom vragen, en na een tijdje zegt ze dan: 'genoeg', en dan gaan we weer verder met trainen. Vaak probeer ik dan of ik niet nog even verder kan kroelen, maar vrouwtje trapt er niet in. Jammer, hoor!
Na het trainen moet ik altijd wel even uitrusten. Dan ga ik lekker liggen slapen. En weet je wat ik dan doe...? Dan ga ik 'kletsen' in mijn slaap! Vrouwtje vindt dat heel schattig, ze zegt dat het mijn manier is om te verwerken wat ik net allemaal heb gedaan. Een goed teken, dus ga ik er lekker mee door :-)
Soms verwent vrouwtje mij nog extra, door me toe te dekken met een lekkere warme handdoek. Die knuffel ik dan helemaal om me heen, en daarna stop ik mijn neusje eronder om lekker te slapen!
Nou, ik heb weer een hoop beleefd, hè? Vinden jullie me geen knapperd?!
Tot volgende week!
Veel pootjes,
Happy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten