Hoi allemaal!
De titel zegt het al een beetje: onze teamtest zit eraan te komen. Dat is de tweede helft van het examen tot hulphond, en dan moeten we de 'trucjes' laten zien die ik kan doen om baasje te helpen in het dagelijks leven. Als we de teamtest gehaald hebben, krijg ik officieel de status 'hulphond', krijg ik labels op mijn dekje zonder L, en wordt baasje nóg trotser op mij :)
De datum houden we nog eventjes geheim, want zoals altijd vindt baasje het toch wel spannend. Ze weet dat we het heus gaan halen, want we zijn gewoon supergoed als team, maar toch. Jullie zien hier vanzelf wel een heel blij berichtje verschijnen!
Afgelopen week mocht ik met tante Mellie (het baasje van ome Snow) en mijn baasje mee naar het Erasmus ziekenhuis. Dat was een eind rijden, helemaal in Rotterdam, en omdat er twee rolstoelen mee moesten, paste mijn bench niet in de auto. Maar dat heb ik prima opgelost door de hele rit braaf bij de voeten van tante Mellie te zitten. Ik heb zelfs bijna niet gepiept! Knap, toch?
In het ziekenhuis was ik ook ontzettend braaf, de mensen die ons zagen, vonden dat ook. Baasje kreeg veel vragen over mij, die ze natuurlijk allemaal geduldig en met veel plezier beantwoord heeft, want baasje en ik vinden het juist zo leuk als mensen naar ons vragen! Niet alleen krijgt op die manier BultersMekke, de stichting waar we bij trainen, meer bekendheid, maar komen steeds meer mensen te weten dat ook kleine meisjes heel goede hulphondjes kunnen zijn. Twee vliegen in één klap dus, heel handig!
Deze foto's maakte tante Mellie van ons toen we moesten wachten op de poli. Zie je mij goed gefocust zijn op baasje, ondanks alle drukte om ons heen?
Na afloop moesten we helaas nog even een tussenstop maken op de spoedeisende hulp. Ook daar mocht ik mee, en heb me geweldig gedragen! In een lekker holletje gemaakt van baasjes jas, heb ik heerlijk liggen dromen. En tegen alle verpleegkundigen en artsen ben ik even vriendelijk, blij en enthousiast geweest!
Inmiddels is baasje begonnen met een revalidatietraject bij Klimmendaal in Zutphen. Hier moet ze drie dagdelen in de week heen, voorlopig voor een observatie (waarbij gekeken wordt welke behandelingen haar het beste kunnen helpen), en daarna voor 3 periodes van 6 weken.
Ook hier mag ik mee naartoe, sterker nog: ik ben ontzettend welkom! Alle therapeuten vinden mij een knapperd, en dat ik mee ben, betekent ook minder belasting voor het personeel van het centrum, want die hoeven baasje niet te helpen met bijvoorbeeld de jas uittrekken of dingetjes oprapen. Zo help ik baasje én de mensen van Klimmendaal!
Zoals je zult begrijpen, wordt baasje daar heel blij van. En als baasje blij is, ben ik dat ook, kijk maar:
Ome Snow en ik spelen steeds vaker met elkaar. We worden steeds betere vriendjes, dagen elkaar vaker uit tot een spelletje of komen elkaar spontaan kusjes brengen.
Ook tussen Party en mij gaat het steeds leuker. We zijn nog altijd vaak jaloers op elkaar, want ja, aandacht daar kun je nou eenmaal nooit genoeg van krijgen! Maar gelukkig kunnen we ook steeds vaker gewoon lekker ontspannen naast elkaar liggen. Samen snoepjes of kroeltjes in ontvangst nemen kunnen we ook heel goed :)
Hopelijk staat in ons volgende berichtje dat we zijn geslaagd voor de teamtest. Duimen jullie met ons mee?!
Pootje van Happy
