Op deze manier kan vrouwtje updates maken voor mensen die dat leuk vinden, zonder heel Facebook te overspoelen met foto's van mij. Hoewel ik het wel snap dat ze dat doet, hoor. Wie kan nou die foto's van mijn koppie weerstaan...?
Maar goed, een eigen blog leek me wat officiëler, en aangezien ik graag aandacht krijg, breid ik op deze manier mijn publiek een beetje uit.
Anyway, ik ben dus Happy. Vroeger heette ik Mini en daarvoor Teddy, maar aan die naam heb ik niet zulke goede herinneringen. Zo werd ik genoemd door mensen die mij niet goed behandelden en me slecht verzorgden. Dus ik vond het helemaal niet erg dat mijn nieuwe vrouwtje mij Happy wilde noemen. Sterker nog, na een paar dagen luister ik al heel goed naar deze naam. Ik vind hem leuk!
Ze weten niet precies hoe oud ik ben, omdat niemand mijn geboortedatum heeft opgeschreven. Eigenlijk hoor ik die wel te weten, want ik was er tenslotte zelf bij, maar ik denk dat het heel diep verstopt zit in mijn hersentjes. Dat geeft ook niet, want nu hebben mijn mensen bij stichting Idemo mijn geboortedatum op 1-1-2011 gezet. En dat is leuk, want dan krijg ik elk jaar bij het begin van mijn verjaardag vuurwerk van heel Nederland om mij te feliciteren! Kun je nagaan hoe populair ik ben!
Afgelopen donderdag kwam mijn nieuwe vrouwtje mij ophalen. Ik kende haar nog een beetje van de vorige keer, maar ik had een kluifje, dus ik luisterde niet zo goed naar haar. Kluifjes doen nog wel een beetje pijn, omdat een van mijn kiesjes getrokken moest worden door de dierenarts, maar ze zijn zo lekker dat ik de pijn er wel voor over heb.
Ik lag dus op de stoel met mijn kluifje, en toen gingen ze ineens een nieuw tuigje bij mij passen. Ik was zo'n tuigje helemaal niet gewend, dus ik was niet extreem enthousiast, maar toen bleek dat ik met dat nieuwe tuigje om mee mocht in de auto, was dat allemaal weer vergeten.
Mijn nieuwe vrouwtje praatte de hele tijd tegen me in de auto en liet me zelfs eventjes achter het stuur zitten! Daarna mocht dat niet meer. Jammer vond ik dat... maar misschien had het iets te maken met de politieauto die achter vrouwtje reed...? Dus kroop ik maar op de achterbank en ging daar mooi zitten zingen. Maar daar word je ook moe van, dus viel ik halverwege in slaap, en toen waren we opeens al in mijn nieuwe woonplaats! Zo hé, mijn vrouwtje kan echt snel rijden!
Mijn nieuwe huisje is erg leuk. Er staat een bank, en daarop ligt een kussen, en dat is nu van mij. En daar heeft vrouwtje helemaal niks over te zeggen, want ik zeg dat hij van mij is dus is hij dat ook! Hij past ook mooi bij mijn beige haartjes, dus dat komt goed uit. Vaak sleep ik het kussen eerst naar vrouwtje toe, zodat ik zowel op het kussen als tegen vrouwtje aan kan liggen. Soms kijken we dan een film, of zij leest een boek, maar ze heeft bijna altijd een hand vrij om mij te aaien. Dan ga ik op mijn rug liggen, zodat ze goed bij de lekkere aaiplekjes kan. Je moet je vrouwtje toch een handje helpen, zeg ik altijd.
Leren luisteren is leuk! Ik vind het erg fijn om te leren, dus ben ik blij dat vrouwtje mij veel wil aanleren. Ik kan al luisteren naar 'Happy, kom!', maar dan wel als vrouwtje het voor de tweede keer zegt. Daar moeten we nog aan werken, zegt vrouwtje, maar ik vind mezelf al heel knap. Ook snap ik al wat vrouwtje bedoelt met 'Moet je plas?' Dan ren ik meteen naar de mat, want daar gaan we altijd naar buiten. Lekker in de lijn bijten is ook leuk, maar dan komt vrouwtje altijd met dat klierige 'Nee!'... Ik wou dat ik dat nog niet snapte...
Vanavond krijg ik bezoek: van mijn vriendje Party! De papa en mama van mijn vrouwtje komen ook mee. Die ken ik nog maar een heel klein beetje, maar het is familie van vrouwtje, dus het is vast en zeker goed volk. Ik zal eens even bedenken of ik mijn stembanden vast moet gaan opwarmen.
Tot volgend weekend allemaal!
Neusje van Happy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten