Zoals beloofd, deze keer met veel foto's én een filmpje!
Gisteren hebben vrouwtje en ik even zitten 'stoeien' met de webcam. Vrouwtje had een beetje hoofdpijn en dus een lekker lui dagje, en daar heb ik natuurlijk lekker gebruik van gemaakt! Veel knuffelen, en veel luieren. Maar tegen het einde van de middag had ik toch wel zin om héél lief te gaan doen (daar ben ik sowieso goed in) en gelukkig kon vrouwtje daar met haar laptop foto's van maken. Op de bovenste foto heb ik me net helemaal lekker warm in vrouwtjes armen gewurmd, ik geef dan ook 'kopjes' (en dan vraagt vrouwtje altijd of ik een poes ben... hoe komt ze daar nou weer bij?), en op de onderste foto geef ik een pootje!
Mooi hè? Ik was er zelf ook wel tevreden over, vandaar mijn trotse koppie op de onderste foto.
Sinds deze week kruip ik steeds vaker zelf in vrouwtjes rolstoel. Dat kussen ligt al lekker, maar soms legt vrouwtje er ook nog eens een opgevouwen deken in, en dan hoeft ze maar met haar ogen te knipperen of ik heb mijn kontje al in de rolstoel geplant. En lekker slapen dat je daar kunt! Fantastisch. Mijn koppie zakt dan steeds verder naar beneden, maar zodra ik iets hoor, schiet ik met een ruk weer overeind. Meestal vind ik het niet echt nodig om daarbij mijn oogjes helemaal open te doen, dus dan moet vrouwtje vaak weer lachen en zegt dat het net lijkt of ik zit te knikkebollen. En dan krijg ik een knuffeltje. Niks mis mee!
Het enige jammere is dat ik, als vrouwtje zelf de rolstoel nodig heeft, zonder pardon op de bank word gezet. Daar gaat dan mijn warme plekje... Zielig kijken helpt ook al niet op zo'n moment. Weet je wat ik eigenlijk vind? Dat vrouwtje voor zichzelf maar een andere rolstoel moet kopen, want ik hou deze :)
Ik houd vrouwtje wel steeds beter in de gaten. Als ze rustig op de bank zit om iets te typen of een filmpje te kijken, dan lig ik lekker te suffen, maar gaat ze verzitten of wil ze ergens anders heen, dan houd ik haar meteen goed in de gaten. Dat betekent natuurlijk niet per definitie dat ik dan meteen moet opstaan, maar even oogjes open is toch wel belangrijk.
Vrouwtje vindt dat ook heel fijn, vaak zegt ze dan 'yes!' of 'goed zo!', en daaraan merk ik dat ze blij is met wat ik doe.
Vrouwtje en ik werken nog steeds samen heel hard om mijn angsten weg te werken. Bijna alles wat ze pakt of wegzet, laat ze me even zien, horen of ruiken. De ouders van vrouwtje helpen daar ook heel goed mee, Omdat vrouwtje en ik vaak daar zijn (gezellig bij Party op bezoek!), is het natuurlijk wel belangrijk dat ik de dingen daar ook goed leer kennen.
En ik zie al resultaat: ik ben al niet meer bang voor vallende frisdrankblikjes, voor sokken die op mijn kopje worden gegooid (of vrouwtje dat nou per ongeluk doet, of stiekem toch expres, geen idee, maar leuk is het!), voor lichtjes die aan- of uitgaan... Vanochtend heb ik zelfs zomaar met dat enge haarelastiek van vrouwtje gespeeld! Die dingen zijn eng, joh... Zo heb je ze vast met een pootje, en zo schieten ze weer de hele kamer door... Maar vanmorgen had ik hem ineens in mijn bekje. Vrouwtje was erg trots, ze ging helemaal klappen, en toen ben ik op het bed gesprongen en toen hebben we samen nog even met het elastiek gespeeld!
Dit verbaasde snuitje trek ik als ik een fluitje hoor. Weet je wel, zo'n fluitje wat sommige mensen wel kunnen en sommige mensen niet. Vrouwtje zegt dat zij dat doet, maar ik denk van niet, dus ren ik de hele kamer door, op zoek naar waar dat geluid vandaan komt. Ik kijk overal: voor het raam, onder de tafel, voor het andere raam, bij mijn voerbakje, achter de stoelen... En vrouwtje maar lachen!
Sowieso hebben we veel lol: tegenwoordig doen we niet alleen 's avonds, maar soms ook 's ochtends gezellig stoeien samen. Het liefst op het bed, want dat is zo lekker zacht en dan hoef je nog niet op te staan. Dan lig ik op de dekens, en doet vrouwtje haar hand onder de dekens en beweegt hem dan naar mij toe. Ja, maar dat is leuk!! Daar kun je heel mooi in bijten, en met je pootjes tegenaan meppen, en met je neus tegenaan duwen... Ik weet niet wie er op zo'n moment harder geniet: vrouwtje of ik...
Hier kun je mijn mooie nieuwe halsbandje een klein beetje zien. Die kwam dinsdag in de post, en trots dat ik erop ben! Omdat ik een beetje bang ben van een lampje aan mijn tuigje (dat rammelt zo en dat knippert zo raar, en je kunt er nooit voor weglopen), heeft vrouwtje dit halsbandje voor mij gekocht. Rood (uiteraard, want dat is zo mooi bij mijn blonde haartjes), met een reflecterende rand. Zo kan ik 's avonds toch een stukje los lopen, en kunnen eventuele auto's mij beter zien. Dit halsbandje mag ik de hele dag om, alleen bij het naar bed gaan doet vrouwtje hem af. Dat snap ik wel, anders krijg ik natuurlijk een richel in mijn nek als ik er de hele nacht op lig te slapen... Maar als ik 's ochtends wakker word en we hebben ons uitgerekt, gegaapt en gestoeid, dan ga ik altijd naast mijn halsbandje zitten wachten. Want die moet weer om! Lijkt vrouwtje dan toch naar beneden te gaan zonder mijn halsbandje om te doen, dan ga ik met mijn pootjes ertegenaan meppen en een beetje piepen (kletsen, noemt vrouwtje dat). En dan snapt ze het vaak gelukkig wel heel snel!
En dan het beloofde filmpje! Toen vrouwtje hem in elkaar aan het zetten was op de computer en hem afspeelde om te controleren, heb ik wel vijf keer op de mat gezeten... Ik dacht elke keer dat we plas gingen doen!
Ik hoop dat jullie het filmpje leuk vinden, en dat je goed kunt zien hoe braaf ik al ben!
Hopelijk heb ik volgende week een heel leuk nieuwtje voor jullie, maar totdat dat definitief is houd ik het nog lekker eventjes voor mezelf :)
Veel pootjes,
Happy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten