Maar ik zal zorgen dat ze het volgende week goed maakt met een filmpje!
Ter compensatie heb ik natuurlijk wel weer een boel te vertellen, dus vol komt dit blogje wel... :)
Tegenwoordig laat vrouwtje mij altijd tijdens het wandelen een stukje los lopen. Eerst lopen we dan samen en doe ik lekker mijn dingen, en als we dan weer richting huis gaan, roept vrouwtje mij altijd bij zich. Dan kom ik natuurlijk heel braaf snel naar haar toe, want ik weet al wat er dan gaat gebeuren! Dan maakt ze de looplijn los van mijn tuigje en mag ik zelf kiezen waar ik naartoe loop en waar ik ga snuffelen! Van vrouwtje mag ik op zo'n moment ook altijd helemaal mijn gang gaan, behalve als ze me roept. Dan kom ik altijd braaf bij haar staan, want vaak komt er dan een auto langs waar ze me voor wil beschermen. En tsja, als je beschermd kunt worden door je vrouwtje, dan laat je je dat natuurlijk lekker aanleunen, en haal je meteen maar even een lekker kriebeltje bij haar.
Daarna zegt vrouwtje meestal: 'Ga maar naar huisje.' Dan moet ik het pad naast het huis op lopen. Dat wist ik al, dus dat is een makkie. Maar vrouwtje vindt het toch erg knap en beloont me dus uitbundig, wat ik dan ook wel weer heel leuk vind.
Op het pad doe ik tegenwoordig nog even lekker lang lijntrekken: overal snuffelen, pootjes tegen de auto (wie weet mag ik wel instappen als ik zo lief doe...), nog even het gras op lopen, een vlieg narennen... Maar ook dat mag als ik losloop! Leuk is dat!
En dan gaan we naar binnen. Sinds kort heeft vrouwtje nieuwe lekkertjes. Zij zegt dat ze stinken, maar ik vind ze geweldig lekker! Als dank geef ik vrouwtje dan na afloop een kusje op haar hand, en dan zegt ze dat ik uit mijn bekje stink, maar ik krijg toch altijd een fijne knuffel terug.
Ik ben een beetje in de rui op het moment. En dat betekent niet alleen overal wat extra haartjes van mij (inclusief op de zwarte concertjurk van vrouwtje) en wat vaker kriebel op mijn koppie, maar ook heel veel heerlijke borstelmomentjes!
In het begin moet ik altijd nog even wennen aan de borstel, want hij is nog best nieuw en ik ken hem nog niet zo goed, en hij ruikt ook nog niet genoeg naar mij. Maar als we dan eenmaal bezig zijn, dan vind ik het heerlijk en kruip ik helemaal bij vrouwtje op schoot. Het liefst zou ik ín haar kruipen op zo'n moment! Heel veel kusjes geef ik dan, en als vrouwtje de borstel weglegt op de tafel, ga ik met mijn pootjes tegen de tafel staan en kijk ik vrouwtje heel lief aan. En soms werkt dat: dan gaat ze nog eventjes door met borstelen. Maar het werkt niet altijd. Misschien moet ik nog liever kijken?
Vrouwtje verzint nog steeds nieuwe dingen voor mij om te leren.
Soms speel ik wel eens met vrouwtjes sokken. Als ze die uit gaat trekken, komt er vooraan bij haar tenen zo'n lekker los puntje, waar je mooi in kunt bijten. Dat is leuk! Ik had stiekem gedacht dat vrouwtje dat niet goed zou vinden (als ik in de rand van haar jas bijt, mag dat tenslotte ook niet), maar ze vindt het juist heel goed! 'Pull', zegt ze dan (wat dat nou weer betekent...?), en dan krijg ik een lekkertje.
Vaak probeer ik of ik niet éérst het lekkertje kan krijgen en dán pas met de sok spelen, maar dat is tot nu toe nog niet gelukt. Maar goed, de volhouder wint!
Vrouwtje zegt dat ze nog steeds hoopt dat zij en ik een klein beetje training kunnen krijgen samen, zodat zij mij beter kan leren om haar te helpen. Dat lijkt mij ook wel wat, eigenlijk. Tenslotte krijg ik elke keer als ik vrouwtje help een lekkertje, dus dat lijkt me de moeite wel waard!
En dan nog wat foto's die vrouwtje van mij maakte afgelopen week:
Zo slaap ik tegenwoordig vaak in mijn mandje. Vrouwtje stopt mij dan lekker onder een dekentje, en in mijn slaap draai ik dan op mijn rug. Heerlijk hoor, helemaal van de wereld en lekker niet hoeven opletten omdat vrouwtje dat wel doet!
Heel soms stop ik ook mezelf onder. Daar kwam ik maandag achter hoe dat werkt. Honden onder jullie, opgelet, want zo moet dat:
Je neemt een dekentje in je bek, en gaat net zo lang ermee draaien en over je kopje gooien totdat hij lekker warm om je heen zit. Dan loop je met dekentje en al naar de bank, springt erop en gaat in je mandje liggen. Tenslotte kijk je heel verbaasd naar je vrouwtje, want waarom zit die nou eigenlijk zo hard te lachen...?
Het dierendagcadeautje dat ik van vrouwtje kreeg! Eerst wilde ik er alleen maar aan snuffelen, want er zat niet mijn geurtje aan dus dan is het raar. Maar toen vrouwtje hem een paar keer over mijn rugje had gewreven, rook hij al beter en mocht ze hem me aandoen. Ik voelde me toch mooi! Heb wel drie rondjes door de kamer getrippeld. Jammer dat ik hem nu nog niet buiten aan mag. Het is nog niet koud genoeg, zegt vrouwtje. Tot die tijd hangt hij gezellig naast vrouwtjes jas aan de kapstok.
Tot volgende week, lieve lezers!
Pootje van Happy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten