Week 6/7: Braaf, dapper en ondeugend...

Vandaag een blogje van twee weken. Vorig weekend had het vrouwtje te weinig tijd en energie om met mij achter de laptop te kruipen, en toen heb ik gezegd: nou, dan slaan we het toch een weekje over. Hebben we daarna lekker veel te vertellen!
En veel te vertellen heb ik, hoor... Altijd wel, maar deze twee weken heb ik zoveel meegemaakt, dat ik er zelf nog een beetje van ondersteboven ben.
Ik heb even een overzichtje gemaakt van de interessantste dagen. De dagen waarop ik weinig meemaak, zijn namelijk lang zo leuk niet om over te vertellen. Ja kijk, je kunt natuurlijk wel dingen opschrijven als: 'er lagen brokjes in mijn bakje, die heb ik opgegeten, daarna dronk ik water en toen viel ik op de bank in slaap', maar ik denk dat jullie, nadat je dit blogje gelezen hebt, wel begrijpen dat er nu veel boeiender dingen zijn om over te schrijven!
Oké, daar gaat 'ie:

Zaterdag 11 oktober:

• Braaf: Vrouwtje wakker gekust. Tsja, ik moest plas doen, en ik heb al wel geleerd dat je mijn vrouwtje 's ochtends maar beter subtiel wakker kunt maken in plaats van gewoon lomp op haar hoofd te springen. In haar tenen bijten helpt trouwens ook niet... Plus dat ik, als ik kusjes geef, heerlijk nog even word gekroeld in bed. En dat is ook de moeite waard! 
• Dapper: Op schoot gezeten bij de mama van een nieuwe leerling, een totaal vreemd iemand dus! 

Maandag 13 oktober: 

• Braaf: 's Avonds alweer zomaar bij een wildvreemde op schoot geklommen. Vrouwtje had vergadering van haar orkest en ik mocht mee. En ik rook wel dat die ene meneer van dieren hield, hij zit ook bij de Partij voor de Dieren, dus dat vertrouwde ik wel. Had je dat gezicht van die meneer moeten zien, joh! Vrouwtje had namelijk net verteld dat ik wel een beetje bang kon zijn, omdat ik vroeger verwaarloosd geweest ben. Maar kom op zeg... Ik, bang? Ga nou gauw! Zeker niet voor lieve mensen. En vrienden van vrouwtje zijn vrienden van mij. 
• Dapper: Heel braaf in de auto gewacht toen vrouwtje met haar vader in een restaurant een broodje ging eten. (dat ik daarbij mijn tuigje zelf af gekregen heb en uit de kofferbak op de voorstoel gekropen ben, vergeten we maar even... hoewel, dat was natuurlijk ook heel knap van mij!) 
• Ondeugend: Nou ja, dat tuigje dus... Maar gelukkig moest vrouwtje er wel om lachen! 

Donderdag 16 oktober: 

• Braaf: Vrouwtje in de rolstoel opgewacht toen ze aan het douchen was. Ik heb heus wel in de gaten dat ik vrouwtje wat beter in de gaten moet houden als ze erg moe is. Soms gaat ze dan ineens hele gekke woorden zeggen omdat ze pijn heeft. Dat vind ik sneu, ik heb liever dat ze geen pijn heeft, want dan gaan we vaak lekker kroelen of een lang stuk wandelen. Dus als ik merk dat vrouwtje moe is, houd ik haar overal in de gaten. En waar kan dat nou lekkerder dan in die mooie nieuwe rolstoel van vrouwtje?! 
  
• Dapper: Met een camera gespeeld. 's Middags kwamen er allemaal nieuwe mensen bij mij thuis, die kwamen video's opnemen van vrouwtje als ze dwarsfluit speelt. Wat is daar nou weer zo bijzonder aan, dacht ik, dat doet ze tenslotte elke dag! Maar die camera's waren wel heel interessant. Zo groot, en ze hielden ze elke keer voor mijn neusje. Leuk hoor! 
• Ondeugend: 's Nachts op vrouwtjes ochtendjas geslapen... Ik dacht toch echt eventjes dat ze die speciaal voor mij op de grond had neergelegd! Maar helaas... Gelukkig moet vrouwtje altijd om mij lachen als ik een onschuldig koppie trek. Daar maak ik dan op zo'n moment maar even mooi misbruik van. Werkt altijd! 

Vrijdag 17 oktober: 

• Braaf: Lekker lang op schoot gezeten bij Party's vrouwtje. Die kan ook lekker knuffelen, joh! 
  

Maandag 20 oktober: 

• Dapper: De hele dag mocht ik met vrouwtje mee! Ze moest naar een soort sollicitatie, zei ze, en ik mocht achterin de auto. De dwarsfluit ging ook mee, dat was handig, want daar kon ik op staan en zo kon ik uit het raampje van de auto kijken. Ik heb heel veel spannende nieuwe mensen ontmoet, en iedereen vond mij lief en ik liet me lekker aaien! Vrouwtje werd alweer gefilmd, en natuurlijk mocht ik er ook weer op. Ik mocht heel veel op schoot zitten. Vrouwtje en ik hadden een aparte kamer, waar we lekker even konden uitrusten en waar vrouwtje haar fluit kon warm spelen. Dat was heel fijn, want daar kon ik ook lekker rustig wat brokjes eten en lekker op de bank liggen. Liefst natuurlijk bovenop vrouwtjes jasje... 
  
• Ondeugend: Toen vrouwtje even weg moest en mij alleen in het kamertje achterliet, heb ik stiekem mijn bakje water omgegooid... Ssttt! 

Dinsdag 21 oktober: 

• Braaf: Vrouwtje weer opgewacht tijdens het douchen, dit keer languit op de mat. Ook lekker, want daar kun je dan met je kopje overheen wrijven en dat werkt hetzelfde als kriebelen met je achterpootje, maar je hoeft er veel minder voor te doen! 
  
• Dapper: 's Avonds kregen we bezoek van twee van vrouwtjes vrienden, en die namen een hele grote witte ijsbeer mee. Snow, heette hij, zegt vrouwtje. Maar die was groot, joh! Ik vond hem eerst wel een beetje eng, ik was ineens zo'n klein meisje... Dus ik blafte heel hard en ik verstopte me onder vrouwtjes rolstoel of achter haar benen. Toen ging de meneer samen met mij en de ijsbeer wandelen, buiten, in het donker. Ik was heel gestresst, maar ik heb wel een mooi plasje gedaan. Uiteindelijk begon ik toch langzaam wel een beetje te wennen aan die grote hond, en we waren allebei heel moe, dus hebben we later ook nog even lekker samen liggen slapen. Snow wilde ook wel in mijn mandje, maar dat paste niet. Jammer voor hem, dat krijg je als je zo groot bent ;-) Vlak voordat Snow en zijn baasjes weg gingen, wilde ik zelfs nog wel even spelen met hem, maar dat vond hij nog een beetje te spannend. Geeft niks hoor Snow, volgende keer dat je komt gaan we weer gewoon lekker blaffen tegen elkaar, en misschien spelen we dan wél leuk samen! Dankjewel dat je me wilde helpen begrijpen dat ik tegen grote honden niet altijd meteen een grote mond hoef te hebben... 
  

Woensdag 22 oktober: 

• Braaf: Ik mocht mee met vrouwtje naar de huisarts, ik heb me daar heel braaf gedragen en bleef goed op vrouwtje letten. (dat had ook wel vrij veel te maken met het feit dat ze een heel tasje met lekkertjes bij zich had...) Soms probeerde ik wel achter mensen aan te lopen als ze naar buiten gingen, want buiten is leuk met allemaal nieuwe geurtjes en nieuwe planten om lekker tegenaan te plassen, maar al bij al is vrouwtje heel tevreden, zegt ze! 

En dan heb ik het grootste nieuws nog niet eens verteld! In het vorige blogje schreef ik toch al dat ik een leuk nieuwtje voor jullie zou hebben? Nou, daar komt 'ie: ik word waarschijnlijk opgeleid tot hulphond! Ja, blijkbaar kan dat als je zo klein bent als ik. Op 7 november komt er een mevrouw bij ons thuis om ons te beoordelen, die gaat dan kijken of ik wel lief en braaf genoeg ben en of vrouwtje mij wel kan trainen. Dat is nog even spannend, maar gelukkig weet ik dat vrouwtje sowieso heel veel van mij houdt, en ik zal altijd van vrouwtje houden, of ik nou hulphond word of niet. 

Ik heb inmiddels al wel een label dat aan mijn tuigje kan. Dat is handig, zegt vrouwtje, omdat ik op die manier al in de winkels naar binnen mag. Dat scheelt straks weer trainingen. 

Ja, want die trainingen zijn heel erg duur. Sommige mensen krijgen die vergoed (wat dat dan ook moge wezen...), maar vrouwtje moet het allemaal zelf betalen. Daarom heeft ze een Facebook-pagina opgezet waarop je kunt zien hoe je mij kunt helpen met centjes verdienen voor de trainingen. 

Dit is de link. Als je hierop klikt, kun je zien wat je voor ons kunt doen. 

Wil je ons helpen? Neem dan gerust contact op met mijn vrouwtje, ze vindt dat heel erg fijn! 

Ik sluit voor nu af met een paar mooie foto's van mij: 

Deze foto maakte tante Mellie van mij en vrouwtje afgelopen dinsdag. Misschien zie je wel dat mijn pootje een beetje bewogen is? Dat komt niet door tante Mellie hoor, want die kan juist heel goed foto's maken. Ik doe dat helemaal zelf. Soms tik ik met mijn pootje op vrouwtjes arm, als ik vind dat ik wat aandacht nodig heb. En gelukkig kon tante Mellie dat moment op de foto zetten. Lief hè? 

Hier doe ik het commando 'pootjes'. Als vrouwtje dat zegt, moet ik met twee pootjes op haar been of tegen de rolstoel gaan staan. Dat is bijvoorbeeld handig als ik mijn tuigje om moet, dan hoeft het vrouwtje niet zo diep te bukken, of als vrouwtje mij moet optillen. Straks hebben we er ook wat aan als ik moet leren om dingen die vrouwtje laat vallen op te rapen en terug te geven. Dus superhandig dat ik dat al kan, én ik vind het heel leuk om te doen, want het betekent aandacht! 

Tsja, als ik Party's mand inpik, dan moet Party maar op de poef... Vindt hij helemaal niet erg trouwens, hoor. Toen vrouwtje deze foto maakte, lag hij zo lekker, dat hij zelfs niet eens wilde kijken. Kun je nagaan! 

Lekker bekkie heb ik, hè? Het was de bedoeling dat ik in de lens zou kijken, maar dat kon ik natuurlijk niet doen, want vrouwtje had ook een lekkertje in haar hand. En zeg nou zelf, wat is er nu belangrijker dan een lekkertje...? Precies, je snapt me heel goed :-) 

Tot volgende week (ik beloof dat ik zal zorgen dat vrouwtje niet weer een week overslaat!) 

Pootjes van Happy